|
| ||||||||||||||||||||||||||
سید حسن آل طه مشهور به حاج میرزا حسن آل طه و حاج میرزا حسن یزدی(اشرف الواعظین خراسانی) (زادهٔ ۱۲۶۸ ه. ش. در مشهد - درگذشتهٔ ۱۳۴۰ ه. ش. در تهران) فرزند سید محمد حائری یزدی (آل طه) ، از خطبا، نویسندگان و وعاظ زمان خود و معروف شهر مشهد بوده است. [۱]
مرسلوند، حسن، زندگینامه رجال و مشاهیر ایران، ج۳، ص۱۱۱
[۲]
شیرازی، عبدالرحمن بن نصرالله، تاریخ علمای خراسان، ص۲۵۲
وی دو برادر بزرگتر نیز داشته‌اند: سید مرتضی آل طه (۱۲۴۰ - ۱۳۲۰) معروف به «آقای مظلوم» از خطبا و منبریان استان کرمانشاه. سید علی آل طه (۱۲۴۵ - ۱۳۱۶) معروف به «سید العراقین» که از خطبا و سخنرانان زمان خود بوده است.  میرزا حسن آل طه تحصیلات مقدماتی خود را در مشهد گذرانده و پس از آن دورانی را نزد سید حسین طباطبایی قمی شاگردی کردند. پس از هجرت سید حسین طباطبایی قمی به عتبات عالیات، ایشان هم چند سالی در نجف اشرف سکونت داشتند و پس از آن مجدد به مشهد بازگشتند و به خطابه و منبر و همچنین تالیفات خود ادامه دادند. میرزا حسن دارای تالیفات متعددی است که شش جلد از آن‌ها چاپ شده است: الدرر السنیه فی المواعظ العددیه (چاپ سنگی سال ۱۳۴۹ ه. ق.) جواهر الکلام فی سوانح الایام (به خط طاهر خوشنویس) گنج جواهر دانش یا جواهر العددیه (ج۱، ۲، ۳ و ۴ چاپ افست به خط طاهر خوشنویس) طبق سنت دیرین برای اجازه تالیف، میرزا حسن نیز از اساتید خود اجازه نقل و تالیف احادیث اهل البیت را دریافت نموده و سپس به تالیف و تدوین تالیفات خود اقدام نموده است که حتی برخی از این اجازات را در مقدمه تالیفات خود آورده است. [۳]
جعفریان، رسول، فصلنامه پیام بهارستان/د۲، س۱، ش۳/ اسنادی نویافته از میان مواریث کهن ، اجازه نامه شیخ عباس قمی، ص۹۵۰-۹۵۱
در کتاب «علمای معاصر» ذیل شماره ۴۳ از مقصد دوم نیز در مورد شرح تالیفات ایشان نوشته است: «حاج میرزا حسن یزدی الشهیر باشرف الواعظین هو السید السند و المولی المعتمد العالم النبه البصیر و الواعظ الجیه الخبیر، از اعاظم واعظین و افاخم محدثین عصر حاضری، سان ارض مقدس رضوی علی مشرفها الاف الصلاة والسلام صاحب، تصنیفات نفیسه و تالیفات منیفهادام الله توفیقه و تاییده» [۴]
واعظ تبریزی، ملاعلی، کتاب علمای معاصرین یا علمای معاصر، ذیل شماره ۴۳.
سپس به تالیفات ایشان می‌پردازد که تا آن تاریخ فقط دو جلد از کتاب‌های ایشان (الدرر السنیه در سال ۱۳۴۹ ه. ق. و جواهرالکلام در سال ۱۳۶۲ ه. ق.) به چاپ رسیده بود و نویسنده به همان دو جلد اکتفا می‌کند. سید حسن آل طه در هشت سال پایانی حیات خود (۱۳۳۲ تا ۱۳۴۰) در تهران اقامت داشت و در سوم خرداد ۱۳۴۰ درگذشت و در ضلع شرقی حرم علی بن موسی الرضا در مجاورت شیخ مهدی واعظ خراسانی و شیخ هاشم قزوینی در رواق دارالضیافه دفن شده است. [۵]
جلالی، غلامرضا و دوستان، مشاهیر مدفون در حرم رضوی، ج۱، ش۳۲
• پایگاه نورلایب، برگرفته از کتاب «رجال و مشاهیر ایران ج۳ ص۱۱۱»، تاریخ بازیابی ۱۴۰۳/۲/۲۳. • کتابخانه مجازی ادبیات، برگرفته از کتاب «تاریخ علمای خراسان. ص۲۵۲»، تاریخ بازیابی ۱۴۰۳/۲/۲۳. • خانه کتاب و ادبیات ایران، تاریخ بازیابی ۱۴۰۳/۲/۲۳. • پایگاه اطلاع رسانی کتابخانه های ایران، تاریخ بازیابی ۱۴۰۳/۲/۲۳. • پایگاه اطلاع رسانی کتابخانه های ایران، تاریخ بازیابی ۱۴۰۳/۲/۲۳. • اجازه نامه شیخ عباس قمی، برگرفته از «اسنادی نو یافته از میان مواریث کهن (۲). ص ۹۵۰ و ۹۵۱»، تاریخ بازیابی ۱۴۰۳/۲/۲۳. • کتاب مشاهیر مدفون در حرم رضوی، ج۱، شماره ۳۲، تاریخ بازیابی ۱۴۰۳/۲/۲۳. رده‌های این صفحه : عالمان شیعه قرن 13 (قمری) | علمای ایران قرن 13 (قمری) | علمای مشهد | مؤلفان شیعه قرن 13 (قمری) | مدفونان در حرم امام رضا | واعظان ایران سده سیزدهم(قمری)
|
||||||||||||||||||||||||||
