مِلاک (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مِلاک (به کسر میم) و
مَلاک (به فتح میم و لام) از
واژگان نهج البلاغه به معنای قوام
شی‌ء که به
سبب آن تملّک پایه چیزی می‌شود.
امام علی (علیه‌السّلام) درباره پیروان
شیطان این واژه را به کار برده است.
این کلمه فقط یک‌بار در «
نهج‌البلاغه» آمده است.
مِلاک و
مَلاک (به فتح و کسر اول) به معنای قوام شی‌ء که به سبب آن تملّک پایه چیزی می‌شود.
یکی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
حضرت علی (علیه‌السّلام) درباره پیروان شیطان فرموده است:
«اتَّخَذوا الشَّيْطانَ لاَِمْرِهِمْ مِلاكاً، وَ اتَّخَذَهُمْ لَهُ أَشْراكاً.» یعنی: «آن‌ها شیطان را برای کار خود پایه و
اساس قرار دادند، شیطان نیز آن‌ها را برای خود شریکان یا دام‌ها گردانید.»
اشراک جمع
شریک یا جمع
شرک به معنی دام و تله است.
این کلمه فقط یک‌بار در «نهج‌البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «ملاک»، ج۲، ص۹۹۰.
