مِسْک (مفردات‌قرآن)

مِسْک (به کسر میم و سکون سین) از واژگان قرآن کریم به معنای مشک است كه نوعی عطر است.

مِسْک به معناى مشک است كه عطر مخصوصى است متخذ از آهو می‌باشد.

(خِتامُهُ‌ مِسْكٌ‌) (مُهرى كه بر آن نهاده شده از مشک است.)
مسک در آيه نكره است و نمی‌شود مثل مشک دنيا باشد.

۱.	↑ قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۶، ص۲۵۹.
۲.	↑ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۵، ص۲۸۸.
۳.	↑ مطففین/سوره۸۳، آیه۲۶.
۴.	↑ مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۵۸۸.
۵.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۲۳۸.
۶.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۳۹۳.
۷.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۶۹۲.
۸.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۳۷۲.