• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

مُهْل (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





مُهْل: (بِمآءٍ کَالْمُهْلِ یَشْوِی)
«مُهْل» (بر وزن قفل) به گفته بسیاری از مفسران و ارباب لغت، فلز مذاب و گداخته است، و به گفته بعضی دیگر همچون‌ «راغب» در «مفردات»، به معنای «تفاله و دُردیّ ته‌نشین شده روغن» است، که چیزی است بسیار نامطلوب، ولی معنای اول مناسب‌تر به نظر می‌رسد.



ترجمه و تفاسیر آیات مرتبط با مُهْل:

۱.۱ - آیه ۲۹ سوره کهف

(وَ قُلِ ٱلۡحَقُّ مِن رَّبِّکُمۡ فَمَن شَآءَ فَلۡیُؤۡمِن وَ مَن شَآءَ فَلۡیَکۡفُرۡ اِنَّآ اَعۡتَدۡنَا لِلظَّـٰلِمِینَ نَارًا اَحَاطَ بِهِمۡ سُرَادِقُهَاۚ وَ اِن یَسۡتَغِیثُواْ یُغَاثُواْ بِمَآءٖ کَٱلۡمُهۡلِ یَشۡوِی ٱلۡوُجُوهَ بِئۡسَ ٱلشَّرَابُ وَ سَآءَتۡ مُرۡتَفَقًا) (بگو: «حق از سوى پروردگارتان براى شما آمده است! هركس مى‌خواهد ایمان بياورد و اين حقيقت را پذيرا شود، و هر كس مى‌خواهد کافر گردد.» ما براى ستمكاران آتشى آماده كرده‌ايم كه سرا پرده‌اش آنان را از هر سو احاطه كرده است. و اگر تقاضاى آب كنند، آبى براى آنان مى‌آورند كه همچون فلز گداخته صورتها را بريان مى‌كند. چه نوشيدنى بدى، و چه اجتماع ناپسندى! )
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: از رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) روایت کرده‌اند که در ذیل جمله‌ (بِماءٍ کَالْمُهْلِ) فرمود: مانند درد زیت آن قدر سوزاننده است که وقتی نزدیکش می‌شود که بخورد پوست صورتش می‌افتد. و در تفسیر قمی در ذیل جمله‌ (بِماءٍ کَالْمُهْلِ) گفته است: امام (علیه‌السّلام) فرمود: مهل آن چیزی را گویند که در ته زیت می‌ماند. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)

۱.۲ - آیه ۴۵ سوره دخان

(كَٱلۡمُهۡلِ يَغۡلِي فِي ٱلۡبُطُونِ) (همانند فلز گداخته در شكم‌ها مى‌جوشد)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه مهل به معناى مذاب مس، قلع و ديگر فلزات مى‌باشد. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)

۱.۳ - آیه ۸ سوره معارج

(يَوۡمَ تَكُونُ ٱلسَّمَآءُ كَٱلۡمُهۡلِ) (همان روزى كه آسمان همچون فلز گداخته مى‌شود)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه مهل به معنای فلزات ذوب شده است، مس ذوب شده و یا طلا و یا غیر آن. بعضی‌گفته‌اند: به معنای ته مانده روغن زیتون است. بعضی‌ دیگر گفته‌اند: به معنای قیر نامرغوب است. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)


۱. کهف/سوره۱۸، آیه۲۹.    
۲. دخان/سوره۴۴، آیه۴۵.    
۳. معارج/سوره۷۰، آیه۸.    
۴. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۵، ص۴۷۶.    
۵. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۷۸۱.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۲، ص۴۵۷.    
۷. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۱، ص۲۱۷.    
۸. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۵، ص۳۰.    
۹. کهف/سوره۱۸، آیه۲۹.    
۱۰. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۹۷.    
۱۱. سیوطی، عبدالرحمان بن ابی‌بکر، الدر المنثور ج۵، ص۳۸۵.    
۱۲. قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر قمی، ج۲، ص۳۵.    
۱۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۳، ص۴۲۳.    
۱۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۳، ص۳۰۶.    
۱۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۵، ص۵۳.    
۱۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۳۳۸.    
۱۷. دخان/سوره۴۴، آیه۴۵.    
۱۸. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۹۸.    
۱۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۸، ص۲۲۶.    
۲۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۸، ص۱۴۸.    
۲۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۲، ص۳۱۸.    
۲۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۱۱۳.    
۲۳. معارج/سوره۷۰، آیه۸.    
۲۴. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۶۸.    
۲۵. زمخشری، محمود بن عمر، تفسیر کشاف، ج۴، ص۶۰۹.    
۲۶. فخر رازی، محمد بن عمر، تفسیر فخر رازی، ج۳۰، ص۱۲۵.    
۲۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۱۰.    
۲۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۹.    
۲۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۵، ص۳۰۲.    
۳۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۱۲۰.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «مُهْل»، ص۵۶۶.    






جعبه ابزار