و «بئر معطّلة» کنایه از چاهی است که خالی از آب است. جالب این که در روایاتی که از طرف اهل بیت (علیه‌السّلام) به ما رسیده جمله «و بئر معطّلة» در آیه مورد بحث، به علما و دانشمندانی که در جامعه تنها مانده‌اند و کسی از علومشان بهره نمی‌گیرد تفسیر شده است. از امام موسی بن جعفر (علیه‌السّلام) در تفسیر جمله (وَ بِئْرٍ مُعَطَّلَةٍ وَ قَصْرٍمَشیدٍ) می‌خوانیم: «چاه معطّل که از آن بهره نمی‌گیرند، امام خاموش و قصر محکم سربرافراشته امام ناطق است.» نظیر همین مضمون از امام صادق (علیه‌السّلام) نیز نقل شده است.
(چه بسیار اهل شهرها و آبادی‌هایی که آن‌ها را نابود و هلاک کردیم در حالی که ستمکار بودند و دیوارهای آن بر روی سقف‌هایش فرو ریخت و چه بسیار چاه پر آب و قصرهای محکم و مرتفع که بی‌صاحب ماند.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: (بِئْرٍ مُعَطَّلَةٍ) یعنی چاهی که دیگر کسی از اهل آبادی کنار آن نمی‌آید تا آب بردارد، چون کسی در آبادی نمانده است.
