مَعَ (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مَعَ (به فتح میم و فتح عین) از
واژگان قرآن کریم به قول مشهور اسم است به دليل دخول تنوين در «معا» و به قولى حرف جرّ است که به معنی اجتماع است.
مَعَ به قول مشهور اسم است به دليل دخول
تنوین در «معا» و به قولى
حرف جرّ است.
آن دلالت بر
اجتماع دارد؛
• خواه اجتماع در
مکان باشد مثل
«هما معا فى الدّار»• خواه در
زمان مثل
«هما ولدا معا» آن دو با هم زایيده شدند.
• خواه در مقام مثل «هما معا فى العلوّ.»
ايضا مفيد معنى نصرت و يارى است. يارى شده همان مضاف اليه «مع» است.
به مواردی از
مَعَ که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(لا تَحْزَنْ إِنَّ اللَّهَ مَعَنا)
«يعنى محزون نباش خدا يار ما است.»
(إِنَّ اللَّهَ مَعَ الَّذِينَ اتَّقَوْا وَ الَّذِينَ هُمْ مُحْسِنُونَ)
«خدا يار آنان است كه
تقوا كرده و آنان‌كه نيكو كارانند.»
آن به لفظ
«مع- معك- معكم- معكما- معنا- معه- معها- معهم و معى» در
قرآن مجید آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «مع»، ج۶، ص۲۶۲.
