مَسَد (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مَسَد:
(مِّن مَّسَدٍ) مَسَد: بر وزن حسد، به معنى طنابى است كه از
الياف بافته شده است.
بعضى گفته‌اند:
«مسد» در آيه مورد بحث، طنابى است كه در
جهنم برگردن همسر
ابولهب مى‌نهند كه خشونت
الياف، حرارت آتش و سنگينى آهن را دارد.
بعضى نيز گفته‌اند: از آن‌جا كه زنان اشرافى، شخصيت خود را در زينت‌آلات مخصوصا گردن‌بندهاى پرقيمت مى‌دانند، خداوند در
قیامت براى تحقير اين زن خودخواه اشرافى، گردن‌بندى از ليف خرما بر گردن او مى‌افكند و يا اصلا كنايه از تحقير اوست.
بعضى نيز گفته‌اند علت اين تعبير آن است كه «
ام جمیل» (همسر ابو لهب) گردن‌بند جواهرنشان پرقيمتى داشت و سوگند ياد كرده بود كه آن را در راه دشمنى
پیغمبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) خرج كند، لذا به كيفر اين كار
خداوند چنين عذابى براى او مقرر داشت.
به موردی از کاربرد ت
مَسَد در
قرآن، اشاره می‌شود:
(فِي جِيدِهَا حَبْلٌ مِّن مَّسَدٍ) (و در گردنش رشته‌اى از ليف خرما.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه مسد به معناى طنابى است كه از ليف خرما بافته شده باشد و اين جمله بنابر اين‌كه كلمه حمالة حال باشد، حال دوم از كلمه امرأة است.
• شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «مَسَد»، ج۴، ص۲۹۷.
