مَأل (به فتح میم) یکی از مفردات نهج البلاغه، اسم مکان و به معنای محل بازگشت است. حضرت علی (علیه‌السّلام) در هلاکت و نجات یافتن برخی افراد، از این کلمه استفاده نموده است.
امام (علیه‌السلام) در خصوص کسانی که اهل نجات و هلاکت هستند، می‌فرماید: «وَ قَدْ عَهِدَ إِلَيَّ بِذلِكَ كُلِّهِ، وَ بِمَهْلِكِ مَنْ يَهْلِكُ، وَ مَنْجَى مَنْ يَنْجو، وَ مَآلِ هذا الاَْمْرِ.»
رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) همه این‌ها را به من گفته و از هلاکت کسی که هلاک می‌شود و از نجات آن‌که نجات می‌یابد و عاقبت این امر به من خبر داده است.»
