موعظه‌ناپذیری منافقان (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
از صفات
منافقان که در
آیات قرآن به آن اشاره شده، «
موعظه
ناپذیری» است.
منافقان، مردمانى نصيحت
ناپذير:
۱. «ومِنَ النّاسِ مَن يَقولُ ءامَنّا بِاللَّهِ وبِاليَومِ الأخِرِ وما هُم بِمُؤمِنين • واذا قيلَ لَهُم لاتُفسِدوا فِى الارضِ قالوا انَّما نَحنُ مُصلِحون؛
گروهى از مردم كسانى هستند كه مى‌گويند: به خدا و روز بازپسين
ایمان آورده‌ايم. درحالى كه ايمان نياورده‌اند. و هنگامى كه به آنان گفته شود: در زمين
فساد نكنيد! مى‌گويند: ما فقط اصلاح كننده‌ايم!»
۲. «وَعَدَ اللَّهُ المُنفِقينَ والمُنفِقتِ ... • كَالَّذينَ مِن قَبلِكُم كانوا اشَدَّ مِنكُم قُوَّةً واكثَرَ امولًا واولدًا فَاستَمتَعوا بِخَلقِهِم فَاستَمتَعتُم بِخَلقِكُم كَمَا استَمتَعَ الَّذينَ مِن قَبلِكُم بِخَلقِهِم وخُضتُم كَالَّذى خاضوا اولكَ حَبِطَت اعملُهُم فِى الدُّنيا والأخِرَةِ واولكَ هُمُ الخسِرون • الَم يَأتِهِم نَبَا الَّذينَ مِن قَبلِهِم قَومِ نوحٍ وعادٍ وثَمودَ وقَومِ ابرهيمَ واصحبِ مَديَنَ والمُؤتَفِكتِ اتَتهُم رُسُلُهُم بِالبَيّنتِ فَما كانَ اللَّهُ لِيَظلِمَهُم ولكِن كانوا انفُسَهُم يَظلِمون؛
خداوند به مردان و زنان منافق وعده داده ... (شما منافقان،) همانند كسانى هستيد كه قبل از شما بودند و راه نفاق پيمودند؛ بلكه آنها از شما نيرومندتر، و اموال و فرزندانشان بيشتر بود. آنها از بهره خود از مواهب الهى در راه گناه و هوس استفاده كردند؛ شما نيز از بهره خود، در اين راه استفاده كرديد، همان‌گونه كه آنها استفاده كردند؛ شما در
کفر و
نفاق و استهزاى مؤمنان فرو رفتيد، همان‌گونه كه آنها فرورفتند؛ و سرانجام اعمالشان در دنيا وآخرت نابود شد؛ و آنها همان
زیانکاران هستند. آيا خبر كسانى كه پيش از آنها بودند، به آنان نرسيده است؟!
قوم نوح و
عاد و
ثمود و
قوم ابراهیم و اصحاب مَديَن (
قوم شعیب) و شهرهاى زير و رو شده (شهرهاى
قوم لوط)؛ همان‌ها كه پيامبرانشان دلايل روشن براى آنان آوردند، ولى نپذيرفتند؛ خداوند هرگز به آنها
ستم نكرد، امّا خودشان همواره بر خويشتن ستم مى‌كردند.»
۳. «اذا جاءَكَ المُنفِقونَ قالوا نَشهَدُ انَّكَ لَرَسولُ اللَّهِ واللَّهُ يَعلَمُ انَّكَ لَرَسولُهُ واللَّهُ يَشهَدُ انَّ المُنفِقينَ لَكذِبون • واذا قيلَ لَهُم تَعالَوا يَستَغفِر لَكُم رَسولُ اللَّهِ لَوَّوا رُءوسَهُم ورَايتَهُم يَصُدّونَ وهُم مُستَكبِرون؛
هنگامى‌كه منافقان نزد تو آيند مى‌گويند: ما
شهادت مى‌دهيم كه به يقين تو پيامبر خدا هستى! خداوند مى‌داند كه تو پيامبر او هستى، ولى خداوند شهادت مى‌دهد كه منافقان دروغگو هستند (زيرا به گفته خود ايمان ندارند). هنگامى كه به آنان گفته شود: بياييد تا پيامبر خدا براى شما طلب آمرزش كند.، سرهاى خود را از روى
استهزا و غرور تكان مى‌دهند؛ و آنها را مى‌بينى كه از سخنان تو اعراض كرده و
تکبّر مى‌ورزند.»
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۳۱، ص۱۴۹، برگرفته از مقاله «صفات منافقان (موعظه‌ناپذیری)».
