|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
منذر بن زبیر اسدی قرشی، یکی از پسران زبیر بن عوام و از همراهان برادرش عبدالله بن زبیر در مخالفت با امویان بود. او در ابتدا به معاویة بن ابی‌سفیان پیوست، اما سرانجام با برادرش همراه شد و به سال ۷۳ قمری در جریان محاصره مکه به دست حصین بن نمیر کشته شد. منذر بن زبیر بن عوام اسدی قرشی، از شخصیت‌های برجسته و از دلاورمردان قریش در آغاز حکومت امویان بود. منذر به معاویة بن ابی‌سفیان پیوست. هنگامی که معاویه بر آن شد که زیاد بن ابیه را به پدر خود نسبت دهد، منذر گواهی داد که علی بن ابی‌طالب گفته است: از ابوسفیان بن حرب شنیدم که می‌گفت: به خدا سوگند، من پدر زیاد هستم. منذر سپس به بصره کوچ کرد و معاویه دستور داد تا مالی به او بدهند. عبیدالله بن زیاد، فرمانروای عراق نیز، دستور معاویه را اجرا کرد و خانه‌ای را به او اختصاص داد. وقتی یزید بن معاویه به خلافت رسید و جنبش عبدالله بن زبیر قوت گرفت، یزید ترسید که مبادا منذر به برادرش عبدالله بن زبیر ملحق شود و در نتیجه، مالی را که پدرش معاویه، به وی بخشیده، در راه تقویت زبیر به کار گرفته شود، لذا طی نامه‌ای به عبیدالله دستور داد تا اموال منذر را ضبط کند و نگذارد از شهر بصره خارج گردد. وقتی منذر از این جریان مطلع شد، به مکه گریخت و به برادرش عبدالله پیوست و هم‌چنان در کنار او بود تا این که حُصین بن نمیر، عبدالله بن زبیر را در محاصره خود درآورد و منذر در این محاصره، کشته شد.
عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۱، ص۲۳۶. رده‌های این صفحه : اصحاب عبدالله بن زبیر | تاریخ اسلام | درگذشتگان سال 73 (قمری) | فرزندان زبیر بن عوام
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||
