مناجات شعیب
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حضرت شعیب (علیه‌السلام) یکی از
پیامبران الهی است که
عشق و دلدادگی بسیار ایشان به
خداوند متعال مشهود بود.
در این باره به روایتی
اشاره می‌کنیم:
از
رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) نقل شده فرمود:
حضرت شعیب (علیه‌السلام) به
عشق خدا آن‌قدر گریه کرد تا نابینا شد، خداوند او را بینا کرد، باز آن‌قدر گریست تا نابینا شد، باز خداوند او را بینا کرد، برای بار سوم نیز آن‌قدر به
عشق الهی گریست که نابینا شد، خداوند باز او را بینا کرد، در مرتبة چهارم خداوند به او چنین وحی کرد:
«ای شعیب! تا کی به این حالت ادامه می‌دهی؟ اگر گریة تو از
ترس آتش دوزخ است، آن را بر تو
حرام کردم، و اگر از شوق
بهشت است، آن را برای تو مباح نمودم».
شعیب (علیه‌السلام) عرض کرد:
«اِلهِی وَ سَیدِی اَنْتَ تَعْلَمُ اَنِّی ما بَکَیتُ خَوْفاً مِنْ نارِکَ وَ لا شَوْقاً اِلی جَنَّتِکَ، وَ لکِنْ عُقِدَ حُبُّکَ عَلی قَلْبِی فَلَسْتُ اَصْبِرُ اَوْ اَراکَ؛ ای خدای من و ای آقای من! تو می‌دانی که من نه از
خوف آتش دوزخ تو گریه می‌کنم، و نه به خاطر
اشتیاق بهشت تو؛ بلکه
حب و
عشق تو در قلبم گره خورده که قرار و
صبر ندارم تا تو را (با
چشم دل) بنگرم و به درجة نهایی
عرفان و
یقین برسم، و مرا به عنوان حبیب درگاهت بپذیری».
خداوند به شعیب فرمود: «اکنون که دارای چنین حالتی هستی، به زودی کلیم و هم‌سخن خودم
موسی (علیه‌السلام) را خدمت‌گزار تو می‌کنم».
(چنان‌که در شرح زندگی حضرت موسی (علیه‌السلام)
ذکر خواهد شد، حضرت موسی (علیه‌السلام) بیش از ده سال
چوپان حضرت شعیب (علیه‌السلام) گردید).
شعیب (علیه‌السلام) بسیار
نماز می‌خواند، و به مردم می‌گفت: نماز بخوانید چرا که نماز
انسان را از کارهای زشت و
گناه باز می‌دارد، ولی آن قوم نادان که رابطة بین نماز و ترک گناه را درک نمی‌کردند، از روی
مسخره به آن حضرت می‌گفتند: «آیا این وِردْها و ذکر و حرکات تو به تو فرمان می‌دهد که ما
سنت نیاکان و فرهنگ مذهبی خود را ترک کنیم، و یا نسبت به اموالمان بی‌اختیار باشیم، تو که یک
آدم بردبار و خوش‌فهم بودی، حالا چرا چنین شده‌ای؟».
سایت اندیشه قم، برگرفته از مقاله «مناجات شعیب»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۴/۱۱/۲۱.
