• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ممویه بن عبدالله اصفهانی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



ممویه بن عبدالله اصفهانی۲۳۰ق)، عالم به نحو، ادیب و شاعر قرن سوم هجری قمری بود.



ابوربیعة ممویه بن عبدالله اصفهانی خویی، نام وی به اختلاف ممویه و مموله یاد شده است. از نسبت وی و روایت یاقوت چنین برمی‌آید که ابوربیعه اهل اصفهان یا نواحی آن بوده، اما در کودکی وطنش را به مقصد کرخ بغداد ترک گفته و در آنجا سکنی گزیده است، به همین سبب ابن خلکان وی را اهل کرخ خوانده است. بنا به گفته بغدادی، ابوربیعه روزگاری را نیز در دمشق گذرانده و در آنجا اقامت داشته است. یاقوت وی را عالم به نحو، ادیب و شاعر خوانده و او را ادیبی توانا دانسته و اشعار وی را به نیکی ستوده و گفته است که وی دارای آثار فراوانی در ادبیات بوده که کتاب الجماهیر از آن جمله است. او در نهایت به سال ۲۳۰ق در دمشق درگذشت.(دیگر منابع:
[۸] دهخدا، علی‌اکبر، لغت نامه، ج۱، ص۴۰۱.
[۹] دهخدا، علی‌اکبر، لغت نامه، ج۱۳، ص۱۹۰۲۶.
)


۱. حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۶، ص۲۷۱۶.    
۲. بغدادی، اسماعیل بن محمد، هدیة العارفین، ج۲، ص۴۷۲.    
۳. حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۶، ص۲۷۱۶.    
۴. ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۵، ص۱۰۸.    
۵. بغدادی، اسماعیل بن محمد، هدیة العارفین، ج۲، ص۴۷۲.    
۶. حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۶، ص۲۷۱۶.    
۷. حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص۵۹۴.    
۸. دهخدا، علی‌اکبر، لغت نامه، ج۱، ص۴۰۱.
۹. دهخدا، علی‌اکبر، لغت نامه، ج۱۳، ص۱۹۰۲۶.
۱۰. کحاله، عمررضا، معجم المؤلفین، ج۱۳، ص۶.    



• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۷۷۹، برگرفته از مقاله «ممویه اصفهانی».






جعبه ابزار