مقرئ قرآن

مقرئ قرآن، قاری آشنا به قرائت و اختلاف قرائت‌ها، یا قاریان دهگانه رامی‌گویند.

به قاریانی که قرائت‌ها را از طریق سماع و مشافهه از ا ستاد قرائت به درستی یاد گرفته و قرائت شناس و دانای به اختلاف قرائت‌ها باشند «مقرئ» گفته می‌شود.

ابن مجاهد در مقدمه کتاب السبعة فی القرائات مقریان قرآن را یکی از چهار گروه حاملان قرآن معرفی کرده، می‌گوید: مقریان به خوبی از عهده قرائت و اقراء برمی آیند و اعراب قرآن را به خوبی فرا می‌گیرند و آموزش می‌دهند و در کار خویش دچار هیچ غلط و اشتباهی نمی‌شوند. بنابراین، به هر قاری قرآن نمی‌توان «مقرئ» گفت؛ حتی اگر حافظ تمام ق رائت‌های ده گانه یا قرائت‌های چهارده گانه باشد.
برخی گفته‌اند به قاریان ده گانه، مقری قرآن می‌گویند؛ چون ائمه قرائت و قرائت شناس و آگاه به اختلاف قرائتند.

۱.	↑ حجتی، محمد باقر، ۱۳۱۱ -، پژوهشی درتاریخ قرآن کریم، ص۳۸۱.
۲.	↑ زرقانی، محمد عبد العظیم، ۱۹۴۸- م، مناهل العرفان فی علوم القرآن، ج۱، ص۴۱۰.
۳.	↑ قسطلانی، احمد بن محمد، ۸۵۱ - ۹۲۳ق، لطائف الاشارات لفنون القراءات، ص۱۷۱.
۴.	↑ دمیاطی، احمد بن محمد، - ۱۱۱۷ق، اتحاف فضلاءالبشربالقراءات الاربعة عشر، ص۶۷.
۵.	↑ جمعی از محققان، علوم القرآن عندالمفسرین، ج۲، ص۱۱.
۶.	↑ صالح، صبحی، ۱۹۲۶ -، مباحث فی علوم القرآن، ص۲۵۷.