مفضّل بن عمر جعفی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مفضل بن عمر جعفی، از راویان و از اصحاب و یاران
امام صادق و
امام کاظم (علیهماالسلام) بود که از آن دو امام بزرگوار روایت نقل کرده است. برخی وی را از از فقهای مورد اعتماد و شایسته دانسته برخی دیگر وی را فاسد المذهب دانسته و روایاتش را شایسته اعتماد نمی‌دانند.
ابوعبدالله مفضل بن عمر جعفی کوفی، از اصحاب و یاران امام صادق و امام کاظم (علیهماالسلام) بود
و از این بزرگواران روایت نموده است.
یونس بن ظبیان،
محمد بن سنان و
زهیری از جمله کسانی‌اند که از او بهره برده‌اند.
در مورد شخصیت وی دو نظر وجود دارد که برخی او را از بزرگان اصحاب امام صادق (علیه‌السّلام) و رازدار آن حضرت، از فقهای مورد اعتماد و شایسته
و از جمله کسانی دانسته‌اند که امام کاظم (علیه‌السّلام) برخی از امور را به او واگذار کرده بود. او از جانب امام صادق (علیه‌السّلام) ستایش شده و از کسانی بود که در راه
ائمه (علیهم‌السّلام) قدم نهاد و راه آنها را می‌پیمود.
امام کاظم (علیه‌السّلام) وی را مایه
آرامش و آسایش خود دانسته و امام صادق (علیه‌السّلام) تعبیر «هو الوالد بعد الوالد» را در مورد وی به کار برده است.
برخی دیگر او را فاسد المذهب دانسته و روایاتش را شایسته اعتماد نمی‌دانند و او را خطابی
، پیرو
ابوالخطاب اسدی که امامان را خدا می‌دانست،
خوانده‌اند.
آثار او عبارت‌اند از: الایمان و الاسلام، یوم و لیلة فکر، کتاب‌های فی بدء الخلق و الحث علی الاعتبار وصیة المفضل علل الشرایع
الاهلیلجة فی التوحید
ما افترض الله علی الجوارح من الایمان
التوحید
و الهفت و الاظلّة.
او در زمان امام کاظم (علیه‌السّلام) درگذشت و امام برای او طلب رحمت نمود.
(دیگر منابع:
)
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۷۷۵، برگرفته از مقاله «مفضل جعفی».
