• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

مفاهیم اساسی نظریه آدلر

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


مفاهیم اساسی نظریه آدلر، یکی از مباحث مطرح در روان‌شناسی بوده که از نظریه آدلر و مفاهیم مهم و اساسی آن بحث می‌کند. آدلر در نظریه خود مفاهیم مهمی را در شخصیت و رشد انسان موثر می‌داند مثل احساس حقارت، عقده حقارت، سبک زندگی و دیگر مفاهیم که در این مقاله به این مفاهیم می‌پردازیم.


آلفرد آدلر معتقد بود، همه افراد در تجربه‌های نخستین‌شان در جریان مقایسه خود با جهان اطراف، دچار احساس ضعف و ناتوانی می‌شوند. کودک عملا می‌بیند که در اطراف او، افرادی مستقل و نیرومند زندگی می‌کنند که قادرند به میل و اراده خود، به هر کاری اقدام کنند. در حالی که او در کلیه امور زندگی، حتی رفع نیازهای ابتدایی خویش، نیازمند دیگران است. بنابراین احساس حقارت در وی ایجاد می‌شود. فرد برای غلبه بر این حس ناخوشایند و جبران حقارت‌های خویش (خواه واقعی باشند یا خیالی) تلاش می‌کند به برتری دست یابد.
[۱] احمدوند، محمدعلی، بهداشت روانی، ص۳۲، تهران، انتشارات پیام نور، ۱۳۸۶، چاپ چهارم.

به عقیده آدلر، احساس‌های حقارت، گریزناپذیرند و مهم‌تر اینکه، ضروری هستند. زیرا به وجود آورنده انگیزه اساسی برای تلاش، رشد، پیشرفت و موفقیت‌اند. در واقع احساس حقارت اگر از حد تجاوز نکند، سبب پیشرفت و ترقی آدمی است.
[۲] شولتز، دوان، نظریه‌های شخصیت، ص۱۴۴، کریمی و همکاران، تهران، نشر ارسباران، ۱۳۸۴، چاپ اول.


هنگامی که فرد نتواند بر احساس حقارت خود غلبه کند، این حس تقویت و تشدید گشته و منجر به شکل‌گیری عقده حقارت می‌شود. آدلر این وضعیت را به شکل "ناتوانی در حل مشکلات زندگی" تعریف می‌کند. وی معتقد است که عقده حقارت به سه شیوه می‌تواند در کودکی شکل گیرد:

۲.۱ - حقارت جسمانی

کودکی که ضعف یا نقص جسمانی دارد، ممکن است که ناتوانی‌اش را در مدار توجه قرار دهد و برای کسب توانایی برتر تلاش کند. اگر این تلاش‌های جبرانی موفقیت‌آمیز نباشند، عقده حقارت در فرد شکل می‌گیرد.

۲.۲ - لوس کردن

کودکان نازپرورده به این علت که چیرگی بر مشکلات و سازگاری با دیگران را نیاموخته‌اند، هنگامی که در زندگی با مانعی برخوردند، به این نتیجه می‌رسند که ناتوانی خود آن‌ها موجب ناکامی شان شده است و دچار عقده حقارت می‌شوند.

۲.۳ - نادیده گرفتن

کودکی که به علت بی‌تفاوتی و عدم توجه والدین یا حالت خصمانه آن‌ها، نیازهای عشق و ایمنی‌شان ارضا نشده، احساس بی‌ارزشی می‌کند و عقده حقارت در او شکل می‌گیرد.
[۳] شولتز، دوان، نظریه‌های شخصیت، ص۱۴۴، کریمی و همکاران، تهران، نشر ارسباران، ۱۳۸۴، چاپ اول.
[۴] شولتز، دوان، نظریه‌های شخصیت، ص۱۴۵، کریمی و همکاران، تهران، نشر ارسباران، ۱۳۸۴، چاپ اول.


از نظر آدلر این امکان وجود دارد که یک فرد در مقابل احساس حقارتش، گرایش به جبران بیش از‌اندازه پیدا کرده و دچار عقده برتری شود. در این حالت، فرد گرایش به تکبر و سلطه‌جویی دارد و تصوری اغراق‌آمیز از توانائی‌ها و پیشرفت‌هایش پیدا می‌کند.
[۵] شولتز، دوان، نظریه‌های شخصیت، ص۱۴۵، کریمی و همکاران، تهران، نشر ارسباران، ۱۳۸۴، چاپ اول.


آدلر "برتری‌جویی" را اصیل‌ترین انگیزه زندگی و عاملی برای وحدت بخشیدن به شخصیت، کوشش در بهتر و کامل‌تر شدن شخص و به فعل درآوردن استعدادهای بالقوه‌اش می‌داند. منظور آدلر از برتری‌جویی، تسلط و ریاست بر دیگران نیست، بلکه انگیزه‌ای است که انسان را از هنگام تولد تا آخرین لحظه زندگی، از مرحله‌ای به مرحله دیگر پیش می‌برد و جنبه اجتماعی او را تقویت می‌کند.
[۶] کریمی، یوسف، روان‌شناسی شخصیت، ص۹۳، تهران، انتشارات پیام نور، ۱۳۸۴، چاپ پانزدهم.

آدلر برتری‌جویی را مترادف با واژه کمال (perfection) می‌داند و معتقد است انسان‌ها در سراسر زندگی خود، برای رسیدن به کمال تلاش می‌کنند.
[۷] شولتز، دوان، نظریه‌های شخصیت، ص۱۴۶، کریمی و همکاران، تهران، نشر ارسباران، ۱۳۸۴، چاپ اول.


آدلر بر خلاف فروید، معتقد بود که رفتار انسان توسط غرایز و تکانه‌ها تعیین نمی‌شود، بلکه تابع هدف‌هایی است که رو به سوی آینده دارند (رسیدن به کمال و برتری).
[۸] کریمی، یوسف، روان‌شناسی شخصیت، ص۹۵، تهران، انتشارات پیام نور، ۱۳۸۴، چاپ پانزدهم.

به نظر آدلر، هدف‌های کلی ما آرمان‌های خیالی هستند که نمی‌توان آن‌ها را در برابر واقعیت سنجید. وی در این مورد مفهوم غایت‌نگری تخیلی (fictional finalism) را بیان می‌کند، به این معنی که‌ اندیشه‌های خیالی (مانند آرمان) وجود دارند که ما به وسیله آن‌ها مسیر زندگی خود را هدایت می‌کنیم. بطور مثال مفهوم خداوند نمونه‌ای از این آرمان در زندگی بشر محسوب می‌شود.
[۹] شولتز، دوان، نظریه‌های شخصیت، ص۱۴۷، کریمی و همکاران، تهران، نشر ارسباران، ۱۳۸۴، چاپ اول.


هر یک از ما برای غلبه بر احساس حقارت خود و دستیابی به برتری تلاش می‌کنیم و برای رسیدن به این هدف، روش‌ها، رفتارها و روال خاص خود را پی می‌گیریم. آدلر این الگوی منحصر به فرد از ویژگی‌ها، رفتارها و عادت‌ها را "سبک زندگی" نامیده است
[۱۰] شاملو، سعید، مکتب‌ها و نظریه‌ها در روان‌شناسی شخصیت، تهران، رشد، ۱۳۸۲، چاپ هفتم، ص۹۲.
و معتقد است که از تعامل سه عامل بدنی، روانی و اجتماعی شکل می‌گیرد. به بیان دیگر سبک زندگی بر اساس تعامل‌های اجتماعی که در سال‌های نخست زندگی صورت می‌گیرد، ایجاد می‌شود. و این جریان در سن ۴ یا ۵ سالگی چنان تبلوری می‌یابد که پس از آن، دگرگونی‌اش دشوار است. در واقع از دید آدلر، هر فرد با اراده آزاد خویش، مناسب‌ترین سبک زندگی را برای خود می‌آفریند و هر گاه این سبک زندگی خلق شد، دیگر در طول زندگی ثابت می‌ماند و منش بنیادین ما را می‌سازد.
[۱۱] شولتز، دوان، نظریه‌های شخصیت، ص۱۴۸، کریمی و همکاران، تهران، نشر ارسباران، ۱۳۸۴، چاپ اول.
[۱۲] شولتز، دوان، نظریه‌های شخصیت، ص۱۴۹، کریمی و همکاران، تهران، نشر ارسباران، ۱۳۸۴، چاپ اول.


آدلر ترتیب تولد را به عنوان یکی از اصلی‌ترین عوامل موثر اجتماعی در دوران کودکی دانست که بر ماهیت سبک زندگی فرد اثر می‌گذارد. وی معتقد بود فرزندان اول که توجه کامل و دربست والدین را دریافت می‌کنند، بعد از تولد فرزند دوم، دیگر این توجه و عشق را مانند سابق به دست نمی‌آورند. به همین دلیل دچار حسادت شده و احساس نفرت، ناامنی شدید و خصومت به دیگران پیدا می‌کنند. به اعتقاد آدلر افراد منحرف، مجرم و روان رنجور اغلب فرزندان اول خانواده هستند.
[۱۳] شولتز، دوان، نظریه‌های شخصیت، ص۱۵۲، کریمی و همکاران، تهران، نشر ارسباران، ۱۳۸۴، چاپ اول.
[۱۴] شولتز، دوان، نظریه‌های شخصیت، ص۱۵۳، کریمی و همکاران، تهران، نشر ارسباران، ۱۳۸۴، چاپ اول.

همچنین از دید آدلر، فرزندان دوم رقابت‌جوتر و بلندپروازتر از خواهران و برادران خود هستند. رشد فرزندان آخر معمولا سرعت چشم‌گیری دارد و اگر خیلی نازپرورده شوند، ممکن است که در بزرگسالی در کنار آمدن با مشکلات زندگی دچار مشکل گردند. تک فرزندان خودخواه‌تر از دیگران‌اند و در دوران بزرگسالی نیز همانند کودکی خود شدیدا در پی آن هستند که مرکز توجه باشند. به همین دلیل احتمال بیشتری وجود دارد که ضربات شدید روانی را تجربه کنند.
[۱۵] شولتز، دوان، نظریه‌های شخصیت، ص۱۶۴، کریمی و همکاران، تهران، نشر ارسباران، ۱۳۸۴، چاپ اول.


به اعتقاد آدلر، شخصیت آدمی فقط از استعدادهای ذاتی و تاثیرات محیط خارجی و تعامل بین این عوامل شکل نمی‌گیرد، بلکه خلاقیت و ابتکاری نیز در این میانه وجود دارد. بدین معنی که انسان برای ارضای میل به برتری جویی خود، عوامل زیستی و اجتماعی را به صورت خلاقانه و ابتکاری در تجارب تازه بکار می‌گیرد.
[۱۶] کریمی، یوسف، روان‌شناسی شخصیت، ص۹۵، تهران، انتشارات پیام نور، ۱۳۸۴، چاپ پانزدهم.

آدلر معتقد بود، سبک زندگی در بهترین صورت خود شامل روشی خلاق و مثبت است که به فرد اجازه می‌دهد انرژی‌های خود را در راه‌های مثبت و سازنده بکار‌اندازد.
[۱۷] کریمی، یوسف، تاریخچه و مکاتب روان‌شناسی، تهران، انتشارات پیام نور، ۱۳۸۵، چاپ هفتم، ص۱۹۸.


آدلر وجود ضمایر "نیمه‌آگاه" و "ناخودآگاه" را در انسان نفی کرد و اعتقاد داشت که "خودآگاهی" در شکل‌گیری شخصیت انسان نقش عمده‌ای دارد. در واقع انسان از اعمال خود آگاهی دارد و می‌داند چه کند، چرا می‌کند و هدف او چیست. می‌تواند هدفی را پیش‌رو داشته و برای رسیدن به آن کوشش کند و راه رسیدن به هدف‌ها را آگاهانه برگزیند.
[۱۸] کریمی، یوسف، روان‌شناسی شخصیت، ص۹۴، تهران، انتشارات پیام نور، ۱۳۸۴، چاپ پانزدهم.


آدلر در اواخر عمر خود به این اعتقاد رسید که آدم اجتماعی به دنیا می‌آید و به اجتماعی بودن خود علاقه‌مند است. این علاقه اجتماعی در نوع آدمی، فطری و ذاتی است و مانند بسیاری از غرایز فطری دیگر، نیاز به تماس داشتن با عالم بیرون و راهنمایی و تربیت دارد. تماس کودک با عالم خارج در آغاز از طریق مادر و خانواده، سپس از طریق مدرسه و بالاخره در جامعه با مردمان دیگر صورت می‌گیرد. این تماس‌ها سبب پرورش حس اجتماعی و آموختن احساس مسئولیت و همکاری می‌شود. از سوی دیگر احساس برتری‌جویی فرد که در آغاز شخصی و فردی بوده، کم کم جنبه اجتماعی پیدا می‌کند. مثلا فرد به مصالح اجتماعی و همنوع دوستی می‌اندیشد و کمال خود را در این زمینه‌ها می‌جوید.
از نظر آدلر کسانی که احساس علاقه اجتماعی ندارند، ممکن است به افرادی نامطلوب از نظر اجتماعی – مانند روان رنجور، مجرم و مستبد – تبدیل شوند.
[۱۹] شولتز، دوان، نظریه‌های شخصیت، ص۱۵۱، کریمی و همکاران، تهران، نشر ارسباران، ۱۳۸۴، چاپ اول.


۱. ↑ احمدوند، محمدعلی، بهداشت روانی، ص۳۲، تهران، انتشارات پیام نور، ۱۳۸۶، چاپ چهارم.
۲. ↑ شولتز، دوان، نظریه‌های شخصیت، ص۱۴۴، کریمی و همکاران، تهران، نشر ارسباران، ۱۳۸۴، چاپ اول.
۳. ↑ شولتز، دوان، نظریه‌های شخصیت، ص۱۴۴، کریمی و همکاران، تهران، نشر ارسباران، ۱۳۸۴، چاپ اول.
۴. ↑ شولتز، دوان، نظریه‌های شخصیت، ص۱۴۵، کریمی و همکاران، تهران، نشر ارسباران، ۱۳۸۴، چاپ اول.
۵. ↑ شولتز، دوان، نظریه‌های شخصیت، ص۱۴۵، کریمی و همکاران، تهران، نشر ارسباران، ۱۳۸۴، چاپ اول.
۶. ↑ کریمی، یوسف، روان‌شناسی شخصیت، ص۹۳، تهران، انتشارات پیام نور، ۱۳۸۴، چاپ پانزدهم.
۷. ↑ شولتز، دوان، نظریه‌های شخصیت، ص۱۴۶، کریمی و همکاران، تهران، نشر ارسباران، ۱۳۸۴، چاپ اول.
۸. ↑ کریمی، یوسف، روان‌شناسی شخصیت، ص۹۵، تهران، انتشارات پیام نور، ۱۳۸۴، چاپ پانزدهم.
۹. ↑ شولتز، دوان، نظریه‌های شخصیت، ص۱۴۷، کریمی و همکاران، تهران، نشر ارسباران، ۱۳۸۴، چاپ اول.
۱۰. ↑ شاملو، سعید، مکتب‌ها و نظریه‌ها در روان‌شناسی شخصیت، تهران، رشد، ۱۳۸۲، چاپ هفتم، ص۹۲.
۱۱. ↑ شولتز، دوان، نظریه‌های شخصیت، ص۱۴۸، کریمی و همکاران، تهران، نشر ارسباران، ۱۳۸۴، چاپ اول.
۱۲. ↑ شولتز، دوان، نظریه‌های شخصیت، ص۱۴۹، کریمی و همکاران، تهران، نشر ارسباران، ۱۳۸۴، چاپ اول.
۱۳. ↑ شولتز، دوان، نظریه‌های شخصیت، ص۱۵۲، کریمی و همکاران، تهران، نشر ارسباران، ۱۳۸۴، چاپ اول.
۱۴. ↑ شولتز، دوان، نظریه‌های شخصیت، ص۱۵۳، کریمی و همکاران، تهران، نشر ارسباران، ۱۳۸۴، چاپ اول.
۱۵. ↑ شولتز، دوان، نظریه‌های شخصیت، ص۱۶۴، کریمی و همکاران، تهران، نشر ارسباران، ۱۳۸۴، چاپ اول.
۱۶. ↑ کریمی، یوسف، روان‌شناسی شخصیت، ص۹۵، تهران، انتشارات پیام نور، ۱۳۸۴، چاپ پانزدهم.
۱۷. ↑ کریمی، یوسف، تاریخچه و مکاتب روان‌شناسی، تهران، انتشارات پیام نور، ۱۳۸۵، چاپ هفتم، ص۱۹۸.
۱۸. ↑ کریمی، یوسف، روان‌شناسی شخصیت، ص۹۴، تهران، انتشارات پیام نور، ۱۳۸۴، چاپ پانزدهم.
۱۹. ↑ شولتز، دوان، نظریه‌های شخصیت، ص۱۵۱، کریمی و همکاران، تهران، نشر ارسباران، ۱۳۸۴، چاپ اول.


• سایت پژوهه، برگرفته از مقاله «مفاهیم اساسی در نظریه آدلر»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۹/۰۵/۰۶.    



رده‌های این صفحه : روان‌شناسی شخصیت | علوم تربیتی | مباحث روان‌شناسی | مشاوره و راهنمایی | نظریه‌های آدلر | نظریه‌های روان‌شناسی
جعبه ابزار