معَذَّبین (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مُعَذَّبین:
(فَتَکونَ مِنَ الْمُعَذَّبینَ) مُعَذَّبین: جمع
«مُعَذَّب» اسم مفعول به معنی «عذاب شده و
کیفر داده شده» است و اسم فاعل آن
«مُعَذَّب» (عذاب‌کننده) می‌باشد.
در این
آیه،
خداوند شخص
پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) را
دعوت به اعتقاد هرچه را سخت‌تر به
توحید می‌کند و می‌فرماید:
«هیچ
معبود دیگری را با خداوند مخوان که از معذّبین خواهی بود (و مجازات خواهی شد).»
(فَتَکونَ مِنَ الْمُعَذَّبینَ) با این که مستقیما پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) منادی توحید بود و هرگز انحراف از این اصل درباره او متصور نبود، ولی اهمیّت این مسئله به قدری است که قبل از هر چیز او را در این زمینه مخاطب می‌سازد (و
تهدید به عذاب می‌کند) تا دیگران حساب خویش را برسند.
به موردی از کاربرد
معَذَّبین در
قرآن، اشاره می‌شود:
(فَلا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ اِلَهًا آخَرَ فَتَکونَ مِنَ الْمُعَذَّبینَ) (ای پیامبر! هیچ معبود دیگری را با خداوند یگانه مخوان، که از عذاب‌شدگان خواهی بود.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید:
خطاب در این آیه به رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) است، او را از
شرک به خدا
نهی می‌کند و این نهی را نتیجه جمله
(وَ ما تَنَزَّلَتْ بِهِ الشَّیاطِینُ... ) می‌گیرد و معنای مجموع آن این می‌شود: حالا که معلوم شد این
قرآن تنزیلی است از رب العالمین و شیطان‌ها در
نازل کردن آن کم‌ترین دخالتی ندارند و این
قرآن هم از جمله معارفی که بیان می‌کند، از شرک نهی کرده، وعده عذاب به
مشرکین می‌دهد، پس به خدا شرک نورز تا آن عذاب موعود به تو نرسد و داخل در زمره معذبین نشوی.
•
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «معَذَّبین»، ج۳، ص۱۲۶-۱۳۰.
