• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

معاویة بن میسره کندی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



معاویة بن میسره کندی (زنده در ۱۸۰ق)، از نوادگان شریح قاضی، محدثی شیعه و مورد اعتماد و در شمار اصحاب امام صادق (علیه‌السّلام) یاد شده است.



معاویة بن میسره بن شریح بن حارث کندی کوفی نخعی، اهل کوفه و از نوادگان شریح قاضی است و در شمار اصحاب امام صادق (علیه‌السّلام) یاد شده است و از آن حضرت ، حکم بن عتیبه و سماک روایت کرده است و افرادی چون احمد بن ابی بشر سراج، ابن ابی الکرام، علی بن حکم ، ابن ابی عمیر و صفوان از وی روایت کرده‌اند. او جزء مشایخ حدیث ، محدثی شیعه و مورد اعتماد بوده و روایات زیاد و قابل قبول نقل کرده است.
[۱۳] مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۳، ص۲۲۶.



وی در سلسله اسناد بیش از ۲۷ روایت قرار گرفته و دارای کتابی است که در برخی از منابع از آن به کتاب الحدیث تعبیر شده است. معاویة بن میسره تا سال ۱۸۰ق زنده بوده است. (دیگر منابع:
[۱۸] استرآبادی، محمد بن علی، منهج المقال، ص۳۳۶.
)


۱. ابن حبان، محمد بن حبان، الثقات، ج۷، ص۴۶۹.    
۲. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۱۱، ص۳۶۳.    
۳. شیخ طوسی، رجال الطوسی، ص۳۱۰.    
۴. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۴۱۰.    
۵. بخاری، محمد بن اسماعیل، التاریخ الکبیر، ج۷، ص۳۳۶.    
۶. ابن حبان، محمد بن حبان، الثقات، ج۷، ص۴۶۹.    
۷. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۴۱۰.    
۸. شیخ طوسی، الفهرست، ص۱۶۷.    
۹. اردبیلی، محمد بن علی، جامع الرواة، ج۲، ص۲۴۲.    
۱۰. ابن ابی حاتم رازی، عبدالرحمن بن محمد، الجرح و التعدیل، ج۸، ص۳۸۶.    
۱۱. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۴۱۰.    
۱۲. قهپایی، عنایت‌الله، مجمع الرجال، ج۶، ص۱۰۱.    
۱۳. مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۳، ص۲۲۶.
۱۴. خوئی، سیدابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۱۹، ص۲۳۹.    
۱۵. شیخ طوسی، الفهرست، ص۱۶۷.    
۱۶. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۶، ص۳۶۷.    
۱۷. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۱۱، ص۳۶۳.    
۱۸. استرآبادی، محمد بن علی، منهج المقال، ص۳۳۶.
۱۹. ابن شهر آشوب، محمد بن علی، معالم العلماء، ص۱۲۲.    
۲۰. بروجردی، سید علی، طرائف المقال، ج۱، ص۶۰۷.    



پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۷۶۸، برگرفته از مقاله «معاویه کندی».






جعبه ابزار