در اصطلاح به معنای سبب رسیدن به مقصود شارع و به دست آوردن آن است اعم از عبادت که مربوط به حق خود شارع است یا عادت که برای نفعبندگان و انتظام معاش و احوال آن‌هاست.
پس آن‌چه متضمن و متکفل حفظ این اصول پنج‌گانه باشد مصلحت و آن‌چه سبب تفویت آنها باشد مفسده نامیده می‌شود. حفظ این اصول خمسه در حد ضرورات بوده و از لحاظ مرتبه قوی‌ترین و بالاترین مصالح است فی‌المثل شارع مقدس برای حفظ دین فرمان به قتلکافر داده است. و برای حفظ نفوسمردمقصاص را واجب ساخته است. و برای حفظ عقول مردم شرب خمر را حرام دانسته و حدی برای آن تعیین نموده است. و برای حفظ نسل و انساب مردم کیفری برای زنا معین فرموده است. و برای حفظ اموال مردم به زجر و شکنجهسارقین و غاصبین فرمان داده است.
