• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

مسمع بن عبدالملک کردین

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




ابوسیّار مسمع بن عبدالملک کردین، معروف به کردین، از راویان مورد اعتماد شیعه و از اصحاب امام باقر، امام صادق و امام کاظم (علیهم‌السّلام) بود که از ایشان روایت نقل کرده و در زمره خواص یاران امام صادق (علیه‌السّلام) بود.



ابوسیّار مسمع بن عبدالملک بن مسمع بصری کوفی مدنی، معروف به کردین، از مردمان کوفه یا بصره و از قبیله بنی قیس بن ثعلبه بود. در میان طایفه بکر بن وائل که در بصره زندگی می‌کردند، فردی نامدار، سرشناس و موجه به‌شمار می‌رفت. از برادرش عامر بن عبدالملک و پدرش موجه‌تر بوده و اعقاب و بستگانی نیز در بصره برجای گذاشته است. کردین از اصحاب امام باقر، امام صادق و امام کاظم (علیهم‌السّلام) بود و از امام باقر (علیه‌السّلام) روایت‌ اندکی نقل کرده و بیشتر روایاتش از امام صادق (علیه‌السّلام) بوده و در زمره خواص آن حضرت به‌شمار می‌رفته و از روایات چنین برمی‌آید که مورد عنایت ایشان بوده است. از امام کاظم (علیه‌السّلام) نیز روایاتی دارد.
مسمع از راویان مورد اطمینان بود و محدثانی چون عبدالله بن عبدالرحمان اصم، صالح بن سهل و یونس بن عبدالرحمان از ایشان مطالبی را اخذ و روایت کرده‌اند. کردین علاوه بر نقل روایات نادر و غریبی که از وی برجای مانده است، راوی و ناقل جنگ بسوس جنگ و خونریزی چهل ساله‌ای که بین دو طایفه بکر بن وائل و تغلب بن وائل ادامه داشت،
[۱۳] نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۳۷۱، پاورقی.
نیز می‌باشد. وی صاحب کتاب الحدیث و چند مورد نوادر است.
[۲۵] اعلمی، محمدحسین، دائرة المعارف الشیعیة العامه، ج۱۷، ص۱۳۶.



۱. شیخ طوسی، رجال الطوسی، ص۳۲۱.    
۲. کشی، محمد بن عمر، اختیار معرفة الرجال، ص۳۱۰.    
۳. شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج۴، ص۴۵.    
۴. اردبیلی، محمد بن علی، جامع الرواة، ج۲، ص۲۳۰.    
۵. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۴۲۰.    
۶. کشی، محمد بن عمر، اختیار معرفة الرجال، ص۳۱۰.    
۷. شیخ طوسی، الفهرست، ص۱۲۹.    
۸. ابن قولویه قمی، جعفر بن محمد، کامل الزیارات، ص۱۰۱.    
۹. کشی، محمد بن عمر، اختیار معرفة الرجال، ص۱۰۹.    
۱۰. کشی، محمد بن عمر، اختیار معرفة الرجال، ص۴۱۳.    
۱۱. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۴۲۰.    
۱۲. زبیدی، مرتضی، تاج العروس، ج۸، ص۲۰۷.    
۱۳. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۳۷۱، پاورقی.
۱۴. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۶، ص۳۵۹.    
۱۵. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۴۲۰.    
۱۶. برقی، احمد بن محمد، رجال البرقی، ص۴۵.    
۱۷. ابن شهر آشوب، محمد بن علی، معالم العلماء، ص۹۳.    
۱۸. حلی، حسن بن علی، رجال ابن داوود، ص۱۸۹.    
۱۹. علامه حلی، ایضاح الاشتباه، ص۲۱۰.    
۲۰. علامه حلی، خلاصة الاقوال، ص۲۷۹.    
۲۱. استرآبادی، محمد بن علی، منهج المقال، ج۷، ص۱۷۶.    
۲۲. عاملی، حسن بن زین‌الدین، التحریر الطاووسی، ص۵۶۵.    
۲۳. علامه مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج۴۷، ص۱۵۸.    
۲۴. مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۱۱، ص۱۳۹.    
۲۵. اعلمی، محمدحسین، دائرة المعارف الشیعیة العامه، ج۱۷، ص۱۳۶.
۲۶. تستری، محمدتقی، قاموس الرجال، ج۸، ص۵۷۲.    
۲۷. حسینی تفرشی، سید مصطفی، نقد الرجال، ج۴، ص۳۷۵.    



• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۷۶۳، برگرفته از مقاله «مسمع کردین».






جعبه ابزار