مد تاء
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
یکی از دو شیوه کتابت حرف تاء در
مصاحف عثمانی کتابت به مد تاء می باشد.
مصاحفی که به امر
خلیفه سوم توسط
لجنه توحید مصاحف (کمیته مامور یکسان سازی مصاحف) نگاشته شد علاوه بر وجود اختلافات نگارشی میان هر
نسخه با سایر نسخه‌ها، به طور عام، اختلافاتی با
رسم الخط متداول داشتند. گاهی حتی در نسخه واحد، یک
کلمه یا یک
حرف به دو شیوه مختلف کتابت شده، و فاقد وحدت رویه در رسم الخط است.
یکی از این موارد، شیوه
کتابت حرف تاء است که گاهی به مد (به صورت: ت) و گاهی به قبض (به صورت: ة) نگارش شده است.
از باب مثال، کلمه «رحمة» در هفت موضع
به مد تاء، و در سایر موارد به قبض تاء نگارش شده است. همین اختلاف در مورد کلمات «نعمة»، «سنة»، «کلمة»، «بقیة»، «فطرة»، «قرة»، «معصیة»، «لعنة»، «شجرة»، «جنة»، «ابنة»، و «امراة» مشاهده می‌شود.
برخی دانشمندان
علوم قرآنی ، سعی در توجیه این اختلافات و تناقضات در رسم الخط
مصاحف عثمانی داشته‌اند؛ تا آن جا که عده‌ای آن را
توقیفی ، مستند به
رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم، غیرقابل جایگزین، و کاستی‌های آن را از اسرار می‌دانند و به شیوه
استحسانی ، در هر مورد توجیهاتی ذکر کرده‌اند.
در مقابل، گروهی با مردود شمردن
تقدس هر رسم الخطی به آن با دیده
انتقاد نگریسته‌اند.
رسم عثمانی ؛
قواعد رسم قرآن .
فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «مد تاء».
