• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

مخالفت عبدالله بن جعده با رفتن امام حسین به عراق

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





مخالفت عبدالله بن جعده با رفتن امام حسین به عراق، از مباحث مرتبط به رفتن امام حسین (علیه‌السلام) به سمت عراق است. عبداللّه بن جَعده، از یاران مختار ثقفی و همان کسی است که پس از پنهان شدن عمر بن سعد، برای او امان نامه‌ای از مختار گرفت. خاندان جعده از مؤثر‌ترین خاندان‌های شیعی در کوفه و از دعوت کنندگان امام حسین (علیه‌السّلام) به کوفه دانسته شده‌اند. بر اساس گزارش برخی منابع در منزل ذات عرق، عون بن عبدالله بن جعده به همراه نامه‌ای از پدرش، به امام حسین ملحق شد. در آن نامه پدرش از حرکت امام حسین اظهار بیم کرده و از امام خواسته بود که از رفتن به کوفه منصرف شود و برگردد، اما امام حسین (علیه‌السّلام) به آن نامه ترتیب اثر نداد.



عبداللّه بن جَعدة بن هُبَیره قرشی مخزومی، از یاران مختار ثقفی و شخصیت‌های مورد احترام نزد وی بود. پدرش جعدة بن هبیره مخزومی، خواهرزاده امیرمؤمنان (علیه‌السلام) و پسر‌ ام هانی، همسر ام‌ حسن دختر امیرمؤمنان و از افراد مورد اعتماد امام علی (علیه‌السلام) و از کارگزاران حضرت بود. وی از شرکت کنندگان در نبرد صفین بود و از سوی امیرالمؤمنین علی (علیه‌السّلام) به حکومت خراسان منصوب شد. خاندان جعده از مؤثر‌ترین خاندان‌های شیعی در کوفه و از دعوت کنندگان امام حسین (علیه‌السّلام) به کوفه دانسته شده‌اند. گفته شده عبدالله فرزند جعده، کُهَن دِژ و بخش‌های وسیعی از خراسان را فتح کرد که درباره‌اش اشعار بسیاری سروده شده است.عبدالله بن جعده همان کسی است که پس از پنهان شدن عمر بن سعد، برای او امان نامه‌ای از مختار گرفت.


بر اساس گزارش برخی منابع در منزل ذات عرق، عون بن عبدالله بن جعده به همراه نامه‌ای از پدرش، به امام حسین ملحق شد. در آن نامه پدرش از حرکت امام حسین اظهار بیم کرده و از امام خواسته بود که از این امر منصرف شود و برگردد، اما امام حسین (علیه‌السّلام) به آن نامه ترتیب اثر نداد.
لَحِقَ الحُسَینَ (علیه‌السّلام) عَونُ بنُ عَبدِ اللّه بنِ جُعدَةَ بنِ هُبَیرَةَ بِذاتِ عِرقٍ، بِکِتابٍ مِن ابیهِ یَساَلُهُ فیهِ الرُّجوعَ، ویَذکُرُ ما یَخافُ عَلَیهِ مِن مَسیرِهِ، فَلَم یُعجِبهُ.
در کتاب انساب الاشراف آمده است: عون فرزند عبداللّه بن جَعدة بن هُبَیره، با نامه‌ای از پدرش در ذات عِرق، به حسین (علیه‌السّلام) رسید. او در آن نامه، درخواست بازگشت حسین (علیه‌السّلام) را داشت و از بیم خود از حرکت حسین (علیه‌السّلام)، یاد کرده بود، که امام (علیه‌السّلام) به او پاسخ نداد.برخی از تاریخ پژوهان، معتقدند که در سند گزارش بلاذری اشتباهی رخ داده و او به جای نام عون بن عبدالله بن جعفر، نام عون بن عبدالله بن جعده را آورده است.


۱. ابن عبد البر، یوسف‌ بن‌ عبدالله، الاستیعاب، ج۴، ص۱۹۶۴.    
۲. منقری، نصر بن مزاحم، وقعة صفین، ص۴۶۵.    
۳. بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۱۰، ص۲۴۲.    
۴. دینوری، ابو‌حنیفه، الاخبار الطوال، ص۱۷۳.    
۵. جمعی از نویسندگان، مع‌ الرکب الحسینی، ج۳، ص۱۹۱.    
۶. امین، سیدمحسن، اعیان الشیعه، ج۴، ص۷۸.    
۷. طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۶، ص۶۰.    
۸. ابن مسکویه، احمد بن محمد، تجارب الامم، ج۲، ص۱۸۰.    
۹. ابن اعثم، احمد، الفتوح، ج۶، ص۲۴۵.    
۱۰. بلاذری، احمدبن یحیی، انساب الاشراف، ج۳، ص۳۷۷.    
۱۱. محمدی ری‌شهری، محمد، دانشنامه امام حسین (علیه‌السلام) بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ، ج۴، ص۴۲۸.    
۱۲. بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۳، ص۱۶۵.    
۱۳. محمدی ری‌شهری، محمد، دانشنامه امام حسین (علیه‌السلام) بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ، ج۴، ص۴۲۹.    
۱۴. جمعی از نویسندگان، مع‌ الرکب الحسینی، ج۳، ص۱۹۱.    



• محمدی ری‌شهری، محمد، دانشنامه امام حسین (علیه‌السلام) بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ، ج۴، ص۴۲۸.
• پیشوایی، مهدی، مقتل جامع سیدالشهداء، ج۱، ص۶۴۱-۶۴۳.






جعبه ابزار