محمد بن وضّاح قرطبی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوعبدالله محمد بن وضّاح قرطبی (
۱۹۹-
۲۸۴ق)، مشهور به ابن وضاح، از محدثان و فقهای
مالکی مذهب قرن سوم هجری قمری در
اندلس بود.
ابوعبدالله محمد بن وضّاح بن بزیع قرطبی اندلسی مروانی، ابن وضاح، سال ۱۹۹-
۲۰۰ق در
قرطبه اندلس به دنیا آمد و از موالی
عبدالرحمان بن معاویه (الداخل) بود.
از
یحیی بن معین،
سعید بن منصور و
احمد بن حنبل روایت کرده و
قاسم بن اصبغ،
احمد بن حباب و
محمد بن عبدالملک بن اعین از وی روایت کرده‌اند.
قرطبی برای آموختن علم و دانش و درک محضر زهاد و عابدان روزگار خویش و بهره‌گیری معنوی از آنها دو بار به بلاد مختلف مشرق زمین و
افریقا مسافرت کرد و از ۱۷۵ نفر از عالمان برجسته بهره برد
و سپس به دیار خویش بازگشت و مدتی دراز حدیث گفت و جمع زیادی از او استفاده کردند.
رجال‌نویسان وی را محدثی برجسته، اهل ورع و
تقوا، آموزگار دانش،
زاهد و فقیه مالکی دانسته‌اند.
سال مرگ او به اختلاف از
۲۸۷ تا
۲۸۹ق ذکر شده است.
ابن عساکر چند قول را در این‌باره ذکر کرده،
ولی
ابن اثیر آن را ۲۸۴ق ذکر می‌کند.
آثار او عبارت‌اند از: العباد و العوابد فی الزهد و
الرقائق القطعان فی الحدیث مکنون السر و مستخرج العلم فی فروع الفقه المالکی ما جاء من الحدیث فی النظر الی الله تعالی البدع و النهی عنها
و اصل.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۷۲۷-۷۲۸، برگرفته از مقاله «محمد قرطبی».
