محمد بن داود ظاهری (مقاله‌دوم)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوبکر محمد بن داود ظاهری (
۲۵۵-
۲۹۷ق)، از فقیهان، ادیبان، و شاعران
قرن سوم هجری قمری در
بغداد بود.
ابوبکر محمد بن داود بن علی بن خلف ظاهری اصفهانی بغدادی، در سال ۲۵۵ق در بغداد به دنیا آمد و زندگی کرد. بعضی از نویسندگان، اصل او را از
اصفهان می‌دانند.
وی در هفت سالگی به
حفظ قرآن روی آورد و در ده سالگی به آموختن
شعر،
حدیث و
ادبیات پرداخت و از پدرش و
عباس دوری و
ابوقلابه رقاشی حدیث نقل کرد و راویانی چون
ابوعمر محمد بن یوسف،
نفطویه و دیگران از وی حدیث نقل کرده‌اند. رجال‌نویسان اهل سنت وی را عالمی فقیه، ادیب و شاعر دانسته‌اند.
وی بعد از فوت پدرش که بانی
مذهب ظاهریه بود، طبق این مذهب در بغداد
فتوا می‌داد و مناظراتی نیز با
عباس بن سریج انجام داد.
اصفهانی در سال ۲۹۷ق در بغداد به قتل رسید.
آثار وی عبارت‌اند از: الزهرة فی الآداب و الشعر النقض فی الفقه الفرائض المناسک اختلاف مصاحف الصحابه
الانذار الاعذار الوصول الی معرفة الاصول الایجاز الرد علی ابن شرشیر الرد علی ابی عیسی الضریر الانتصار من ابی جعفر الطبری
مختار الاشعار البراعه الانتصار لابیه من الناشی المتکلم و التقصی فی الفقه.
کتاب آخری احتمالا همان النقض باشد.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۷۱۷، برگرفته از مقاله «محمد ظاهری».
