محمد بن بشیر کوفی (پژوهشکده‌باقرالعلوم)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

محمّد بن بشیر، اهل کوفه و از موالی بنی اسد است. وی از راویان ضعیف شیعه است و مورد لعن امام کاظم (علیه‌السّلام) قرار گرفته است.

---

محمدبن بشیر، کسی است که در زمان امام کاظم (علیه‌السّلام) و امام رضا (علیه‌السّلام) زندگی می‌کرده است و پس از فوت امام کاظم (علیه‌السّلام) واقفی شد و ادّعا کرد که امام هفتم همان قائم است که در بین مردم زندگی می‌کند و برای اهل نور، با نور ظاهر است. او که شعبده‌باز بود و کارهای خارق‌العاده انجام می‌داد، ادّعا کرد که جانشین موسی بن جعفر (علیه‌السّلام) است و عدّه‌ای پیرو او شدند و برای بعد از وفات، وصیت کرد که فرزندش (سمیع بن محمّد) جانشین او باشد.

---

ملعون، غالی و واقفی است؛ به امام کاظم (علیه‌السّلام) دروغ می‌بست.

---

کشّی می‌گوید که او به امام کاظم (علیه‌السّلام) دروغ می‌بست. صاحب خلاصة الاقوال می‌گوید که او ملعون و غالی است. علاّمه مامقانی نیز او را ملعون می‌داند. امام رضا (علیه‌السّلام) او را لعنت و نفرین کرد و نیز امام کاظم (علیه‌السّلام) از او تبرّی جست.

---

او دارای کتابی نیز بوده است.
تذکّر مهم: دو راوی به نام «محمّد بن بشیر» وجود دارد:
الف: محمّد بن بشیر کوفی، از اصحاب امام کاظم (علیه‌السّلام) که ملعون است و ذکر او گذشت.
ب: محمّد بن بشیر کوفی که برادر علی بن بشیر است و هر دو ثقه هستند. نجاشی از آنها نام می‌برد و می‌گوید: کتاب نوادر از این شخص ثقه است و در قم وفات یافت. نکته قابل‌ذکر، این است که رجالیان هیچ نشانه روشنی برای تمییز آن دو نفر مشترک، ذکر نکرده‌اند.

---