محمدحسین تجلی کاشانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
محمدحسین تجلی کاشانی،
شاعر پارسی‌سرا، که در
سده ۱۱ق/۱۷م، در
ایران و
هند زندگی می‌کرد.
محمدحسین تجلی کاشانی، در ایام جـوانـی (۱۰۱۶ق/۱۶۰ ۷م)، به
لاهور رفت؛ از آن‌جا روانه
آگره شد و سپس در گجرات اقامت گزید.
نظیری نیشابوری او را تحت حمایت خود قرار داد و به
تربیت وی پرداخت.
وی مدتی در اردوی شاه‌زاده دانیال خدمت می‌کرد تا سرانجام در ۱۰۱۹ق
یا
۱۰۴۶ق درگذشت. نظیری که از این اتفاق دلگیر بود، سروده‌های تجلی را که هزار
بیت می‌شد، مدون ساخت و ضمیمه
دیوان خویش کرد.
محمدحسین کاشانی، تَجَلّی را به عنوان
تخلص برای خود برگزیده بود.
(۱) آذربیگدلی، لطفعلی، آتشکده، به کوشش جعفر شهیدی، تهران، ۱۳۳۷ش.
(۲) آرزو، علی‌خان، مجمع النفایس، به کوشش عابد رضا بیدار، پتنه، ۱۹۹۲م.
(۳) آزاد بلگرامی، غلامعلی، مآثر الکلام، به کوشش عبدالله خان، لاهور، ۱۹۱۳م.
(۴) آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعة إلی تصانیف الشیعة.
(۵) هاشمی سندیلوی، احمدعلی، مخزن الغرائب، به کوشش محمدباقر، لاهور، ۱۹۶۸م.
(۶) اوحدی بلیانی، محمد، عرفات العاشقین، نسخه خطی کتابخانه ملک، شم ۵۳۲۴.
(۷) شفیق لچهمی، نراین، شام غریبان، به کوشش محمداکبر‌الدین صدیقی، کراچی، ۱۹۷۷م.
(۸) شورا، خطی.
(۹) عابدی، امیرحسین، تجلی.
(۱۰) گلچین معانی، احمد، فهرست قسمتی از کتب خطی کتابخانه مرحوم عبدالحسین بیات، نسخه‌های خطی، دانشگاه تهران، ۱۳۴۸ش، شم۶.
(۱۱) گلچین معانی، احمد، کاروان هند، مشهد، ۱۳۶۹ش.
(۱۲) مرکزی، خطی.
(۱۳) منزوی، احمد، خطی.
(۱۴) نصرآبادی، محمدطاهر، تذکره، به کوشش وحید دستگردی، تهران، ۱۳۶۱ش.
(۱۵) نهاوندی، عبدالباقی، مآثر رحیمی، به کوشش محمدهدایت حسینی، کلکته، ۱۹۳۱م.
(۱۶) Indo-Iranica, Calcutta, ۱۹۶۰, vol XIII (۴).
دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «تجلی»، شماره۵۷۹۱.
