براهویی پس از تقرب یافتن نزد والیان ایالت، به وزارت برگزیده شد، اما چون میانه نصیرخان دوم (۱۲۵۶ـ۱۲۷۴) با او به هم خورد، خانِ قلات وی را به زندان انداخت و او در ۵ رمضان ۱۲۷۳ در آن‌جا درگذشت.
براهویی در علم و ادب و شعر و سخن نیز شهرت دارد.
به زبان‌های بلوچی ، براهویی و فارسی وارد بود و شعر می‌سرود، و پنج دیوان خطی از او در دست است که چهار تا به فارسی است و در پنجمی نیز اشعار فارسی یافت می‌شود.
مجموع اشعار فارسی او ۰۰۰، ۲۵ بیت است.
از کلیات اردوی براهویی چنین بر می‌آید که زبان اردو در نیمه اول قرن سیزدهم، تا حدودی، محل توجه امرای قلات بوده است.
(۱) شیرعلی خان، گلدسته قلات، لاهور ۱۹۷۷.
(۲) انعام الحق کوثر، بلوچستان مین اردو، لاهور ۱۹۶۸.
(۳) همو، شعر فارسی در بلوچستان، لاهور ۱۹۷۵.
(۴) هتورام، تاریخ بلوچستان، لاهور ۱۹۰۷؛
