شیخ محمدباقر کربلائی فرزند آقا شیخ محمّدحسین صاحب فصول، عالم فاضل، ظاهراً در طهران ساکن بوده است. از آثار او کتابت «سلوان المطاع فی عدوان الاتباع» تالیف ابوعبداللَّه محمّد بن ابوالقاسم بن علی قرشی معروف به «ابن مظفر» (م۵۵۴ه) است که در سال ۱۳۰۱ه. ق از کتابت آن فراغت یافته است. وی در اوایل قرن چهاردهم هجری در اصفهان وفات یافت.
