لَيْق (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لَيْق (به فتح لام و سکون یاء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای مناسبت است.
از این ماده فقط دو بار در «
نهج البلاغه» آمده است.
لَيْق و
لياقَة به معنای مناسبت است.
مواردی که در «نهج البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره حق تعالى فرموده:
«خَلَقَ الْخَلْقَ مِنْ غَيْرِ رَوِيَّة، إِذْ كانَتِ الرَّوِيّاتُ لا تَليقُ إِلاّ بِذَوي الضَّمائِرِ، وَ لَيْسَ بِذي ضَمير في نَفْسِهِ.» «خدا مخلوق را بدون اعمال
فکر آفريد، زيرا كه افكار فقط به صاحبان ضمير و
قلب لايق است و خدا در
حقیقت خدا صاحب ضمير نيست.»
و به كاتب خويش
عبیدالله بن ابی رافع فرمود:
«أَلِقْ دَواتَكَ، وَ أَطِلْ جِلْفَةَ قَلَمِكَ.» «مركّب دواتت را با گذاردن
ليقه در آن تنظيم كن و نوک قلمت را طولانى نما.»
معنى آن در «جلف» گذشت.
«
ليقه» پشم و نظير آن است كه در دوات گذاشته و بر آن مركّب و جوهر ريزند. يعنى «بر دواتت
ليقه بيانداز.»
از اين ماده فقط دو مورد در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «لیق»، ج۲، ص۹۵۶.
