لَحْن (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لَحْن (به فتح لام و سکون حاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای برگرداندن
کلام از قواعد حاکم بر آن است. لحن دو جور است یکی آنکه ظاهر کلام را از قاعده آن برگردانیم و غلط ادا کنیم این مذموم و اغلب مراد از لحن همین است دیگری آنکه آن را به
کنایه و
تعریض و فحوی بگوئیم و این در نزد اکثر
ادباء ممدوح است. این کلمه فقط یک بار در
قرآن یافت شده است.
لَحْن برگرداندن
کلام از قواعد حاکم بر آن است.
لحن دو جور است یکی آنکه ظاهر کلام را از قاعده آن برگردانیم و غلط ادا کنیم این مذموم و اغلب مراد از لحن همین است دیگری آنکه آن را به
کنایه و
تعریض و فحوی بگوئیم و این در نزد اکثر
ادباء ممدوح است. کلام
مجمع نیز قریب به این مضمون است.
(وَ لَوْ نَشاءُ لَاَرَیْناکَهُمْ فَلَعَرَفْتَهُمْ بِسِیماهُمْ وَ لَتَعْرِفَنَّهُمْ فِی لَحْنِ الْقَوْلِ...) مراد از لَحْنِ الْقَوْلِ در
آیه وجه دوّم است، یعنی: «اگر می‌خواستیم مریض القلب‌ها را به تو نشان می‌دادیم و با علامتشان آنها را می‌شناختی و حتما آنها را در آهنگ و طرز قولشان خواهی شناخت».
این کلمه فقط یک بار در
قرآن یافت شده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "لحن"، ج۶، ص۱۸۵.
