قِنْطار (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قِنْطار: (اِنْ تَاْمَنْهُ بِقِنْطارٍ) «قِنْطار» در اصل به معنای چیز محکم است سپس به مال زیاد نیز گفته شده،
پل را به خاطر استحکامش
«قَنْطَرَه» و اشخاص با هوش را
«قِنْطِر» می‌گویند، چون دارای تفکر محکمی هستند. منظور از
«قِنْطار» در این آیه همان مال فراوان است.
(وَ مِنْ اَهْلِ الْکِتَابِ مَنْ اِن تَاْمَنْهُ بِقِنطَارٍ یُؤَدِّهِ اِلَیْکَ وَ مِنْهُم مَّنْ اِن تَاْمَنْهُ بِدِینَارٍ لاَّ یُؤَدِّهِ اِلَیْکَ اِلاَّ مَا دُمْتَ عَلَیْهِ قَآئِمًا ذَلِکَ بِاَنَّهُمْ قَالُواْ لَیْسَ عَلَیْنَا فِی الاُمِّیِّینَ سَبِیلٌ وَ یَقُولُونَ عَلَی اللّهِ الْکَذِبَ وَ هُمْ یَعْلَمُونَ) (و در میان
اهل کتاب کسانی هستند که اگر ثروت زیادی به رسم
امانت به آن‌ها بسپاری، آن را به تو باز می‌گردانند و کسانی هستند که اگر یک دینار هم به آنان بسپاری، به تو باز نمی‌گردانند؛ مگر تا زمانی که بالای سر آن‌ها ایستاده و بر آن‌ها مسلّط باشی. این به خاطر آن است که گفتند: ما در برابر امّیّین (غیر یهود)، مسؤول نیستیم و بر
خدا دروغ می‌بندند؛ در حالی که دروغ بودن آن را می‌دانند.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: معنای کلمه قنطار و کلمه دینار معروف است ولی مقابله‌ای که بین آن دو انداخته، علاوه بر محسنات بدیعی (علم بدیع شاخه‌ای از ادبیات است که در آن زیبایی‌ها و زشتی‌های کلام را تحت ضابطه در آورده) که در آن هست با کمک مقام می‌فهماند که این دو کلمه کنایه است از بسیار و اندک، یعنی قنطار کنایه از بسیار است و دینار کنایه از اندک و می‌خواهد بفهماند که بعضی از اهل کتاب به امانت
خیانت نمی‌کنند، هر چند آن امانت بسیار گرانبها باشد و بعضی بدان خیانت می‌کنند، هر چند که اندک و بی‌ارزش باشد.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «قِنْطار»، ص۴۴۷.
