قِرْقیسیا (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قِرْقیسیا (به کسر قاف) یکی از
مفردات نهج البلاغه به معنای شهری است که در اطراف
فرات است.
یک مورد از این ماده در
نهج البلاغه آمده است
قِرْقیسیا (به کسر هر دو قاف) شهری است در اطراف
فرات.
به تنها موردی که در
نهج البلاغه به‌کار رفته است، اشاره می‌شود:
کمیل بن زیاد نخعی که فرماندار «هیت» بود،
دشمن از محل او عبور کرده و شهر «
قرقیسیا» را غارت نمود امام در توبیخ او نوشت:
«وَ إِنَّ تَعَاطِيَكَ الْغَارَةَ عَلَى أَهْلِ قِرْقِيسِيَا، وَ تَعْطِيلَكَ مَسَالِحَكَ الَّتي وَلَّيْنَاكَ - لَيْسَ بِهَا مَنْ يَمْنعُهَا، وَلاَ يَرُدُّ الْجَيْشَ عَنْهَا - لَرَأْيٌ شَعَاعٌ»؛
«یعنی رساندن تو غارت را به اهل
قرقیسیا و دست کشیدن از سرحدّاتی که تو را بر آنها حکومت داده‌ایم بطوری که در آنجا دفاع کننده و دفع کننده لشکر دشمن نیست، رایی است پراکنده و ناحق».
ظاهراً مراد حضرت آن است که تو مجال داده‌ای آن شهر را غارت کنند، نه اینکه تو خود آن را غارت کرده‌ای.
این ماده یک بار در نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «قرقیسیا»، ج۲، ص۸۵۶.
