• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

قُنوت (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





قُنُوت (به ضم قاف و نون) از واژگان قرآن کریم به معنای دوام طاعت است.
مشتقات قُنُوت که در آیات قرآن آمده عبارتند از:
یَقْنُتْ‌ (به فتح یاء و سکون نون) به معنای پیوسته در اطاعت بودن،
قانِتاً (به کسر نون) به معنای مطیع،
قانِتِینَ‌ (به کسر نون) به معنای مطیع،
قانِتُون (به کسر نون) به معنای مطیع و خاضع،
قانِتٌ (به کسر نون) به معنای مشغول بودن و همان ملازم طاعت است.


قُنُوت به معنای دوام طاعت است.
در قاموس و اقرب طاعت آمده است.
ولی راغب دوام طاعت مع الخضوع گفته است.


به مواردی از قُنُوت که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - یَقْنُتْ‌ (آیه ۳۱ سوره احزاب)

(وَ مَنْ‌ یَقْنُتْ‌ مِنْکُنَّ لِلَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ تَعْمَلْ صالِحاً نُؤْتِها اَجْرَها مَرَّتَیْنِ‌)
«هر که از شما پیوسته در طاعت خدا و رسول باشد و کار نیکو کند مزدش را دو بار می‌دهیم.»

۲.۲ - قانِتاً (آیه ۱۲۰ سوره نحل)

(اِنَّ اِبْراهِیمَ کانَ اُمَّةً قانِتاً لِلَّهِ‌)
«ابراهیم برای خدا بنده مطیعی بود.»

۲.۳ - قانِتِینَ‌ (آیه ۲۳۸ سوره بقره)

(قُومُوا لِلَّهِ‌ قانِتِینَ‌)
«پیوسته مطیع خدا باشید.»

۲.۳.۱ - قانتین در تفاسیر و کتاب لغت

در مجمع البیان فرموده: اصل آن به معنای دوام است سپس به معنای طاعت، نماز، طول قیام، دعا و سکوت می‌آید از جابر نقل است که از پیغمبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) سؤال شد: کدام نماز افضل است؟ فرمود: طول القنوت یعنی طول قیام در نماز.
صاحب العین گفته: قنوت در نماز دعا کردن است پس از قرائت. زید بن ارقم گوید: در نماز سخن می‌گفتیم تا آیه‌ (وَ قُومُوا لِلَّهِ‌ قانِتِینَ‌) (و از روی خضوع و اطاعت، برای خدا بپاخیزید! ) آمد و از سخن در نماز امساک کردیم.
این معانی در قاموس و نهایه نیز آمده است. ولی ظاهرا بیان مصداق باشد که هر یک نوعی طاعت است.

۲.۴ - قانِتُون (آیه ۲۶ سوره روم)

(وَ لَهُ مَنْ فِی السَّماواتِ وَ الْاَرْضِ کُلٌّ لَهُ‌ قانِتُونَ‌)
(و از آن اوست تمام کسانی که در آسمان‌ها و زمین‌اند و همگی در برابر او خاضع و مطیع‌اند! )
اشاره به طاعت موجودات از نظام هستی است که با قدرت خدا پی‌ریزی شده است.

۲.۵ - قانِت (آیه ۹ سوره زمر)

(اَمَّنْ هُوَ قانِتٌ‌ آناءَ اللَّیْلِ ساجِداً وَ قائِماً)
((آیا چنین کسی با ارزش است) یا کسی که در ساعات شب به عبادت مشغول است و در حال سجده و قیام.)
قانت همان ملازم طاعت است در بیشتر آیات ذکر اعمال دیگر با قنوت بیان و یا ذکر خاصّ با عامّ است.

۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۶، ص۴۱.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۸۴.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۲۱۵.    
۴. فیروزآبادی، مجدالدین، القاموس المحیط، ج۱، ص۱۵۵.    
۵. شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۴، ص۴۲۱.    
۶. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۸۴.    
۷. احزاب/سوره۳۳، آیه۳۱.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۴۶۰.    
۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۳۰۸.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۰، ص۹۹.    
۱۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۵۵۶.    
۱۲. نحل/سوره۱۶، آیه۱۲۰.    
۱۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۲، ص۵۲۹.    
۱۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۲، ص۳۶۷.    
۱۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۴، ص۶۸.    
۱۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۶۰۳.    
۱۷. بقره/سوره۲، آیه۲۳۸.    
۱۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲، ص۳۶۹.    
۱۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲، ص۲۴۶.    
۲۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۳، ص۵۷.    
۲۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۶۰۰.    
۲۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱، ص۳۶۰.    
۲۳. بقره/سوره۲، آیه۲۳۸.    
۲۴. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۹.    
۲۵. فراهیدی، خلیل بن احمد، کتاب العین، ج۵، ص۱۲۹.    
۲۶. فیروزآبادی، مجدالدین، القاموس المحیط، ج۱، ص۱۵۵.    
۲۷. ابن اثیر، مجدالدین، النهایه فی غریب الحدیث و الاثر، ج۴، ص۱۱۱.    
۲۸. روم/سوره۳۰، آیه۲۶.    
۲۹. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۰۷.    
۳۰. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۸۴.    
۳۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۲۵۵.    
۳۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۱۷۰.    
۳۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۹، ص۱۲۲.    
۳۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۴۷۲.    
۳۵. زمر/سوره۳۹، آیه۹.    
۳۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۵۹.    
۳۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۳۷۰.    
۳۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۲۴۳.    
۳۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۱، ص۱۵۲.    
۴۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۷۶۷.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «قنوت»، ج۶، ص۴۱.    






جعبه ابزار