قُطْر (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قُطْر (به ضمّ قاف و سکون طاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای کنار و طرف است.
جمع این واژه
اَقْطار بوده و در
قرآن کریم به کار رفته است.
قُطْر به معنای کنار و طرف است. جمع آن
اَقْطار است.
به مواردی از
قُطْر که در
قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(اِنِ اسْتَطَعْتُمْ اَنْ تَنْفُذُوا مِنْ اَقْطارِ السَّماواتِ وَ الْاَرْضِ فَانْفُذُوا) «اگر توانستید از اطراف آسمان‌ها نفوذ کنید، نفوذ کنید.»
(وَ لَوْ دُخِلَتْ عَلَيْهِم مِّنْ أَقْطَارِهَا ثُمَّ سُئِلُوا الْفِتْنَةَ لَآتَوْهَا وَ مَا تَلَبَّثُوا بِهَا إِلَّا يَسِيرًا) (در حالى كه اگر دشمنان از اطراف مدينه بر آنان وارد مى‌شدند و پيشنهاد بازگشت به فتنه و
شرک به آنان مى‌كردند مى‌پذيرفتند، و جز مدّت كمى براى انتخاب اين راه درنگ نمى‌كردند.)
مفرد آن در
قرآن نیامده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «قطر - به ضمّ قاف»، ج۶، ص۱۹.
