• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

قَمْح (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: قَمْح (قاموس قرآن (جلد ۶))
مقالات مرتبط: مُقمَحُون (لغات‌قرآن)، قَمْح (مفردات‌نهج‌البلاغه)، قمح (مقالات مرتبط).


قَمْح (به فتح قاف و سکون میم) از واژگان قرآن کریم به معنای بلند کردن سر و گندم است. این کلمه فقط یک بار در قرآن آمده است.


قَمْح
[۱] قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۶، ص۳۳.    
[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۲، ص۵۶۵.    
[۳] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۴۰۵.    
به معنای گندم و بلند کردن سر است. «قَمَحَ البعير: رفع رأسه»
[۴] ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج۲، ص۵۶۶.    
[۵] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۴۰۵.    


(اِنَّا جَعَلْنا فِی اَعْناقِهِمْ اَغْلالًا فَهِیَ اِلَی الْاَذْقانِ فَهُمْ‌ مُقْمَحُونَ‌)
[۶] یس/سوره۳۶، آیه۸.    
«اگر به گردن کسی زنجیر پیچند تا به چانه‌اش برسد سرش قهرا بلند می‌شود و قدرت پائین آوردن آن را ندارد.»
[۷] طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۷، ص۶۴.    
[۸] طباطبایی، محمدحسین، ترجمه تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۹۳.    
[۹] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۸، ص۶۵۱.    
[۱۰] طبرسی، فضل بن حسن، ترجمه تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۰، ص۳۷۱.    
مقمح به معنی سر بالا گرفته شده است، معنی آیه در «ذقن» گذشت.
(ببینید: ذقن (مفردات‌قرآن))


این کلمه فقط یک بار در قرآن مجید یافته است.

۱. ↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۶، ص۳۳.    
۲. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۲، ص۵۶۵.    
۳. ↑ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۴۰۵.    
۴. ↑ ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج۲، ص۵۶۶.    
۵. ↑ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۴۰۵.    
۶. ↑ یس/سوره۳۶، آیه۸.    
۷. ↑ طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۷، ص۶۴.    
۸. ↑ طباطبایی، محمدحسین، ترجمه تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۹۳.    
۹. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۸، ص۶۵۱.    
۱۰. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، ترجمه تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۰، ص۳۷۱.    


• قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «قمح»، ج۶، ص۳۳.    


رده‌های این صفحه : مفردات قرآن | واژه شناسی واژگان سوره یس
جعبه ابزار