قهر (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قَهْر (به فتح قاف) از
واژگان قرآن کریم به معنای غلبه و ذلیل کردن است.
این واژه دارای مشتقاتی است که در آیات قرآن به کار رفته است؛ مانند:
قَهّار (به فتح قاف و هاء مشدده) که یکی از
اسماء حسنی الهی است.
قَهْر به معنای غلبه و ذلیل کردن است و در هر یک به کار رود.
به مواردی از
قَهْر که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(فَاَمَّا الْیَتِیمَ فَلا تَقْهَرْ) «
یتیم را ذلیل و بی‌چاره مکن (و آن بواسطه از بین بردن مال اوست.)»
آن تقریبا مرادف با
ظلم است.
«ما بالا دست آن‌هاییم ما به آنها چیره‌ایم.»
قهر به معنای غلبه توام با توانایی است. ظاهرا «قاهِرُونَ» خبر بعد از خبر است.
(وَ هُوَ الْقاهِرُ فَوْقَ عِبادِهِ) «او غالب و بالا دست بندگانش می‌باشد»
«فوق» خبر بعد از خبر است.
(اَ اَرْبابٌ مُتَفَرِّقُونَ خَیْرٌ اَمِ اللَّهُ الْواحِدُ الْقَهَّارُ) «آیا ارباب ضدّ هم و پراکنده بهتر است یا خدای یکتا و بسیار غالب و توانا.»
(وَ بَرَزُوا لِلَّهِ الْواحِدِ الْقَهَّارِ) (و آنان در پیشگاه
خداوند واحد قهار ظاهر می‌گردند.)
یعنی بسیار قاهر توام با بسیار توانا است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «قهر»، ج۶، ص۴۳.
