اگر قرآن یا حدیث را از حفظ و یا از روی کتاب بر استاد قرائت کنند، آن را «قرائت عرضی» می‌نامند؛ به عبارت دیگر «قرائت عرضی» آن است که قاری، قرآن را بر استاد بخواند؛ درحالی که استاد با سکوت خود در موارد صحیح قرائت، خواندن وی را استماع و تایید کند.
[۱]فضلی، عبد الهادی، ۱۹۳۴-م، تاریخ قراءات قرآن کریم، ص۲۸.
[۲]شریعت، محمد جواد، ۱۳۱۵-، چهارده روایت در قرائت قرآن مجید، ص۲۷.
