هرگاه قرائت به راوی بی واسطه یکی از قراء منسوب گردد، مانند روایت «قالون» از «نافع»، به آن روایت، «قرائت» می‌گوئیم و یکی از چهار روش انتساب قرائت به ائمه قرائت است.
در مقابل قرائت به روایت، « قرائت به طریق » قرار دارد. طریق عبارت است از نسبت قرائت به راوی‌ای غیر از راوی بی واسطه امام قرائت، مانند طریق "ابن نشیط" از "قالون" از "نافع".
[۱]فضلی، عبد الهادی، ۱۹۳۴-م، تاریخ قراءات قرآن کریم، ص۹۴.
