• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

قرائت ابن قعقاع مخزومی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


قرائت ابن قعقاع مخزومی به ویژگی‌ها و شیوه قرائت ابن قعقاع، یکی از قاریان ده گانه اطلاق می‌شود.


ابوجعفر یزید بن قعقاع مخزومی مدنی (م ۱۳۰ق) از قرای ده گانه و تابعان بلندپایه است که قرآن را به صورت عرضی بر مولایش عبدالله بن عیاش بن ابی ربیعه و عبدالله بن عیاش و ابوهریره قرائت کرده است.

یحیی بن معین درباره ابوجعفر می‌گوید: ثقه است؛ ولی در حدیث قابل اعتنا نیست. اما ابن ابی حاتم می‌گوید: ابوجعفر از لحاظ حدیث، فردی شایسته است.

روش‌های قرائت ابوجعفر یزید بن قعقاع به شرح ذیل است:
۱. تلاوت « بسمله » در ابتدای تمام سوره‌ها، به جز سوره توبه . وی در تلاوت «بسمله» میان دو سوره به سه روش معروف «وقف، وصل و سکت» عمل می‌کرد؛
۲. ضم «م» جمع و وصل آن به «و» در صورت وجود حرف متحرک پس از آن؛
۳. تلاوت به قصر در مد منفصل و تلاوت به توسط به مقدار چهار حرکت در مد متصل ؛
۴. تسهیل همزه ؛ یعنی در صورت اجتماع دو همزه در یک کلمه، همزه دوم را به صورت ساده و سهل تلفظ می‌کرد؛ چه همزه مفتوح باشد چه مکسور و چه مضموم؛
۵. ادغام «ذ» در «ت» در مثل «اخذتم» و باب آن، و ادغام «ث» در «ت» در «لبثت و لبثتم»، و ادغام «ذ» در «ت» در کلمه «عذت»؛
۶. تلاوت به اخفای نون ساکن و تنوین با غنه در «خ» و «غ»؛ مثل: «من خیر» و «من غفور»؛ در صورتی که قاریان دیگر، آن را به اظهار تلاوت می‌کنند.
[۱] حجتی، محمد باقر، ۱۳۱۱ -، پژوهشی درتاریخ قرآن کریم، ص۳۵۵.
[۲] قمحاوی، محمدصادق، البحث والاستقراءفی تراجم القراء، ص۸۹.
[۳] جمعی از محققان، علوم القرآن عندالمفسرین، ج۲، ص۱۱۱.
[۴] فاضل لنکرانی، محمد، ۱۳۰۹ -۱۳۸۶، مدخل التفسیر، ص۱۴۲.
[۵] صالح، صبحی، ۱۹۲۶ -، مباحث فی علوم القرآن، ص۲۵۰.
[۶] زرقانی، محمد عبد العظیم، ۱۹۴۸- م، مناهل العرفان فی علوم القرآن، ج۱، ص۴۵۹.
[۷] جلالی نائینی، محمد رضا، ۱۲۹۱ - ۱۳۸۹، تاریخ جمع قرآن، ص۳۴۳.
[۸] قسطلانی، احمد بن محمد، ۸۵۱ - ۹۲۳ق، لطائف الاشارات لفنون القراءات، ص۹۷.
[۹] ابن جزری، محمد بن محمد، ۷۵۱ - ۸۳۳ق، النشرفی القراءات العشر، ج۱، ص۱۷۴.
[۱۰] عمر، احمد مختار، معجم القراءات القرآنیة، ج۱، ص۹۲.
[۱۱] ابو زرعه، عبد الرحمان بن محمد، - ۴۱۰ق، حجة القراءات، ص۶۳.
[۱۲] محیسن، محمدسالم، المغنی فی توجیه قراءات العشرالمتواترة، ج۱، ص۳۸.
[۱۳] ابو شامه، عبد الرحمان بن اسماعیل، ۵۹۵ - ۶۶۵ق، المرشدالوجیزالی علوم تتعلق بالکتاب العزیز، ص(۱۴۶-۱۶۷).
[۱۴] دمیاطی، احمد بن محمد، - ۱۱۱۷ق، اتحاف فضلاءالبشربالقراءات الاربعة عشر، ص۲۹.
[۱۵] شریعت، محمد جواد، ۱۳۱۵-، چهارده روایت در قرائت قرآن مجید، ص۳۲.


۱. ↑ حجتی، محمد باقر، ۱۳۱۱ -، پژوهشی درتاریخ قرآن کریم، ص۳۵۵.
۲. ↑ قمحاوی، محمدصادق، البحث والاستقراءفی تراجم القراء، ص۸۹.
۳. ↑ جمعی از محققان، علوم القرآن عندالمفسرین، ج۲، ص۱۱۱.
۴. ↑ فاضل لنکرانی، محمد، ۱۳۰۹ -۱۳۸۶، مدخل التفسیر، ص۱۴۲.
۵. ↑ صالح، صبحی، ۱۹۲۶ -، مباحث فی علوم القرآن، ص۲۵۰.
۶. ↑ زرقانی، محمد عبد العظیم، ۱۹۴۸- م، مناهل العرفان فی علوم القرآن، ج۱، ص۴۵۹.
۷. ↑ جلالی نائینی، محمد رضا، ۱۲۹۱ - ۱۳۸۹، تاریخ جمع قرآن، ص۳۴۳.
۸. ↑ قسطلانی، احمد بن محمد، ۸۵۱ - ۹۲۳ق، لطائف الاشارات لفنون القراءات، ص۹۷.
۹. ↑ ابن جزری، محمد بن محمد، ۷۵۱ - ۸۳۳ق، النشرفی القراءات العشر، ج۱، ص۱۷۴.
۱۰. ↑ عمر، احمد مختار، معجم القراءات القرآنیة، ج۱، ص۹۲.
۱۱. ↑ ابو زرعه، عبد الرحمان بن محمد، - ۴۱۰ق، حجة القراءات، ص۶۳.
۱۲. ↑ محیسن، محمدسالم، المغنی فی توجیه قراءات العشرالمتواترة، ج۱، ص۳۸.
۱۳. ↑ ابو شامه، عبد الرحمان بن اسماعیل، ۵۹۵ - ۶۶۵ق، المرشدالوجیزالی علوم تتعلق بالکتاب العزیز، ص(۱۴۶-۱۶۷).
۱۴. ↑ دمیاطی، احمد بن محمد، - ۱۱۱۷ق، اتحاف فضلاءالبشربالقراءات الاربعة عشر، ص۲۹.
۱۵. ↑ شریعت، محمد جواد، ۱۳۱۵-، چهارده روایت در قرائت قرآن مجید، ص۳۲.


فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله«قرائت ابن قعقاع مخزومی».    




جعبه ابزار