قرآن مبین
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مبین از صفات
قرآن است که خاصیت روشنگری
قرآن را دارد.
صفت «مبین» یکی از صفات مهم
قرآن و نشان‌دهنده خاصیت روشنگری
قرآن است، و
در شانزده
آیه از
قرآن، این
صفت برای
قرآن ذکر شده است؛ مانند:
«تِلْکَ آیاتُ
الْقُرْآنِ وَ کِتابٍ مُبینٍ»؛
این آیات
قرآن و
کتاب مبین است.
«وَ أَنْزَلْنا إِلَیْکُمْ نُوراً مُبینا»؛
و
نور آشکاری به‌سوی شما نازل کردیم.
«مبین»
اسم فاعل از «ابان» به معنای
لازم و
متعدی (روشن و روشن کننده) می‌آید.
کلمه «مبین»
در قرآن پنج مورد به صورت
نکره و پنج مورد با «ال» تعریف
به کار رفته است.
مفسران قرآن مجید مبین بودن
قرآن را این‌گونه بیان کرده‌اند:
«مبین» از «بینونت» گرفته شده، به معنای
آشکار و جدا نمودن
حق از
باطل و صلاح از
فساد است؛ «مبین» یعنی بیان راه
هدایت، سعادت و چگونگی سیر و سلوک بشر؛ «مبین» یعنی حقایق معارف مبدأ و
معاد و احکام به صورت
آیات و
در قالب
کلام بلیغ تنزل داده شده و حقایقی را بیان می‌نماید که ظاهر و براساس
منطق است و نمی‌توان درباره آنها
شک و تردید نمود.
صفت «مبین» ناظر به آن است که
قرآن، کتابی روشن و آشکار است و
انسان می‌تواند به‌آسانی از رهنمودهای آن استفاده کند و به‌راحتی خود را
در مسیر
هدایت قرآن قرار دهد.
معنای «مبین» این است که
قرآن گمراهی را از
رشد و
حق را از
باطل جدا و بیان (آشکار) می‌کند؛ زیرا
قرآن بیان تمام وظایف دینی است؛ مطالب اعتقادی را با ادله واضحه و منطق صحیح بیان فرموده؛ سرگذشت پیامبران را برای تنبیه بندگان مکرر بیان کرده و
در نهایت وضوح بشر را به انتظام زندگی و به
سعادت دعوت می‌نماید، حقایق معارف را برای آنان روشن و آشکار می‌سازد و بشر را از گمراهی و
ضلالت باز می‌دارد.
«مبین» از
ماده «ابانه» است؛ یعنی
قرآن، هم آشکار است و هم آشکارکننده حقایق. این ماده گاهی به معنای فعل لازم و گاهی متعدی آمده،
در صورت اول مفهوم کلمه «مبین» همان آشکار خواهد بود؛ یعنی اعجازش روشن است. و
در صورت دوم آشکارکننده
احکام، سرگذشت پیشینیان، احوال آخرت از
ثواب و عقاب، راه سعادت و گمراهی و... است.
بیان (قرآن) .
فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «مبین (قرآن». پایگاه اسلام کوئست.
