قاعده رجوع جاهل به عالم
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قاعدۀ رجوع جاهل به عالم از قواعد عقلایی به معنای لزوم رجوع
جاهل در هر چیزی، به
عالم به آن برای رفع جهل است.
از آن در باب
اجتهاد و
تقلید سخن گفتهاند.
از اموری که سیره و
بنای عقلا بر آن جریان دارد، رجوع جاهل در هر فن و صنعتی، بلکه در هر امری، به عالم به آن است، خواه آن امر از امور مربوط به معاش و زندگی مادی باشد یا امور معنوی و دینی. این امر، امری ارتکازی و فطری است که در نفوس همۀ مردم وجود دارد.
آیا مفاد قاعده حکمی عقلی است که
عقل به طور مستقل (قطع نظر از
شرع) به آن حکم میکند یا امری عقلایی میباشد که بنا و سیرۀ عقلا بر آن جریان دارد؟
ظاهر کلام برخی قول اول است،
لیکن بسیاری تصریح به قول دوم کردهاند.
به قاعدۀ یاد شده بر جواز تقلید استناد کردهاند.
برخی این قاعده را عمده و مهمترین، بلکه تنها دلیل بر جواز تقلید شمردهاند.
بنابر دیدگاه عقلایی بودن قاعده، باید گفت بنای عقلا به تنهایی حجّت نیست و حجّیت آن منوط به امضا و تایید
شارع مقدس است، هرچند امضا به صورت عدم وجود دلیلی بر منع عمل به بنای عقلا باشد، اما اگر مفاد قاعده حکم قطعی عقل بهطور مستقل باشد، نیاز به دلیلی دیگر نیست و حکم قطعی عقل حجّت خواهد بود.
البته بر مفاد قاعده در مسئلۀ جواز تقلید به
آیات و
روایات متعددی
استدلال و استناد کردهاند.
•
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (علیهمالسلام)، ج۶، ص۲۳۱.