فَأْذَنوا (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
فَأْذَنوا: (فَأْذَنُوا بِحَرْبٍ) «فَأْذَنوا» از مادّه «
اذن» هر گاه با
«لام» متعدى شود به معناى اجازه دادن است و هر گاه با
«باء» متعدى گردد به معناى علم و آگاهى است،
بنابراين «
فَأْذَنُوا بِحَرْبٍ مِنَ اللَّهِ» مفهومش اين است: آگاه باشيد! كه خدا و رسولش با شما رباخواران، پيكار خواهد كرد، و در واقع اعلان جنگ از سوى خدا و رسول، به اين گروه خيره‌سر است.
(فَإِن لَّمْ تَفْعَلُواْ فَأْذَنُواْ بِحَرْبٍ مِّنَ اللّهِ وَرَسُولِهِ وَإِن تُبْتُمْ فَلَكُمْ رُؤُوسُ أَمْوَالِكُمْ لاَ تَظْلِمُونَ وَلاَ تُظْلَمُونَ) (اگر چنين نمى‌كنيد، بدانيد خدا و رسولش، به شما اعلان جنگ مى‌كنند. و اگر
توبه كنيد، سرمايه‌هايتان (بدون سود)، از آن شماست (و به اين صورت)؛ نه
ستم مى‌كنيد، و نه بر شما ستم مى‌شود.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه اذن هم بر وزن كلمه علم است و هم معناى آن را مى‌دهد بعضى از قاريان آيه را به صورت فاذنوا كه
صیغه امر از مصدر ايذان است قرائت كرده‌اند كه بنا بر اين، معنا چنين مى‌شود (پس اعلان جنگ با خدا و رسول بدهيد).
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «فَأْذَنُوا»، ص۴۱۳.
