• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

فعلیت شک و یقین

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


فعلیت شک و یقین، توجه مکلّف به یقین سابق و شک لاحق؛ از ارکان استصحاب می باشد.


فعلیت شک و یقین، از ارکان استصحاب بوده و به این معنا است که مکلف کاملا به وضع خویش آگاه است که نسبت به چیزی یقین سابق و شک لاحق دارد؛ مثل این که شخص توجه داشته باشد که در گذشته به محدث شدن یقین داشته و سپس شک کرده آیا وضو گرفته یا نه، که در این جا، یقین و شک وی فعلی بوده (تقدیری نیست) و بقای حدث استصحاب می‌شود.

میان اصولیون بحث است که آیا در باب استصحاب، یقین و شک فعلی لازم است یا این که یقین و شک تقدیری هم کافی است.
مشهور اصولیون معتقدند باید یقین و شک، فعلی باشد، ولی برخی از اصولی‌ها یقین و شک تقدیری را هم کافی می‌دانند.
[۱] شرح اصول فقه، محمدی، علی، ج۴، ص۲۱۰.
[۲] اصول الفقه، مظفر، محمد رضا، ج۲، ص۲۵۲.    
[۳] فوائد الاصول، نائینی، محمد حسین، ج۴، ص۳۱۷.    
[۴] علم اصول الفقه فی ثوبه الجدید، مغنیه، محمد جواد، ص۳۴۸.
[۵] المحصول فی علم الاصول، سبحانی تبریزی، جعفر، ج۴، ص۱۹.    
[۶] نهایة الافکار، عراقی، ضیاء الدین، ج۳، جزء ۱، ص۱۳ و ۱۴.    
[۷] نهایة الافکار، عراقی، ضیاء الدین، ج۴، جزء ۱، ص۱۳.
[۸] الوصول الی کفایة الاصول، شیرازی، محمد، ج۵، ص۱۰۷.
[۹] کفایة الاصول، آخوند خراسانی، محمد کاظم بن حسین، ص۴۵۹.    


۱. ↑ شرح اصول فقه، محمدی، علی، ج۴، ص۲۱۰.
۲. ↑ اصول الفقه، مظفر، محمد رضا، ج۲، ص۲۵۲.    
۳. ↑ فوائد الاصول، نائینی، محمد حسین، ج۴، ص۳۱۷.    
۴. ↑ علم اصول الفقه فی ثوبه الجدید، مغنیه، محمد جواد، ص۳۴۸.
۵. ↑ المحصول فی علم الاصول، سبحانی تبریزی، جعفر، ج۴، ص۱۹.    
۶. ↑ نهایة الافکار، عراقی، ضیاء الدین، ج۳، جزء ۱، ص۱۳ و ۱۴.    
۷. ↑ نهایة الافکار، عراقی، ضیاء الدین، ج۴، جزء ۱، ص۱۳.
۸. ↑ الوصول الی کفایة الاصول، شیرازی، محمد، ج۵، ص۱۰۷.
۹. ↑ کفایة الاصول، آخوند خراسانی، محمد کاظم بن حسین، ص۴۵۹.    


فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۶۰۴، برگرفته از مقاله «فعلیت شک و یقین».    




جعبه ابزار