اما به هنگامي كه فرزند صالحي به آنها داد (موجودات ديگر را در اين موهبت مؤ ثر دانستند و) براي خدا شريكهائي در اين نعمت كه به آنها بخشيده بود قائل شدند....» ضمير در «دعوا» و «ربهما» به آدم علیهالسلام وحوّا بر مىگردد. در اينكه مرجع ضمير در «جعلا له شركاء» چيست، دو احتمال وجود دارد: نخست به پدرومادر از نوع انسان برگردد و دوم به آدم وحوّا كه در اين صورت، منظور از شرک در آيه، توجّه به اسباب طبيعى خواهد بود كه با اخلاص كامل منافات داشته باشد.