عیسی بن یزید لیثی (مقاله‌دوم)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوولید عیسی بن یزید لیثی (م
۱۷۱ق)،
شاعر، عالم به انساب، آگاه به اخبار و وقایع گذشته، راوی تاریخ و اشعار عرب و در
ادبیات عرب سرآمد بود.
ابوولید عیسی
بن یزید
بن بکر
بن داب لیثی مدنی کنانی بکری، اهل
حجاز بود
و به
بغداد رفت و در آنجا اقامت گزید.
از
صالح بن کیسان،
هشام بن عروه و دیگران حدیث شنیده و
محمد بن سلام جمحی،
شبابة بن سوار و دیگران از او روایت نقل کرده‌اند.
او شاعر، عالم به انساب و آگاه به اخبار و وقایع گذشته بود و راوی تاریخ و اشعار عرب و در ادبیات عرب پیشرو بود،
به طوری که او را ادیب‌ترین فرد حجاز شمرده و گفته‌اند که با الفاظی روان و سلیس صحبت می‌کرد.
ابن ندیم او را از جمله گردآورندگان اخبار عشاق
جاهلیت می‌داند.
وی را شوخ طبع و افسانه‌پرداز،
موسیقی‌دان و خوش آواز وصف کرده‌اند.
با
هادی خلیفه عباسی (خلافت
۱۶۹-
۱۷۰ق) همنشین بود و مقرب دربار ایشان به شمار می‌آمد.
از او تالیفی در مناقب و فضایل
امیرمؤمنان (علیه‌السّلام) به نام فضائل امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) نقل شده
که گویای
تشیع اوست.
لیثی در سال ۱۷۱ق درگذشت.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۵۹۶، برگرفته از مقاله «عیسی لیثی».
