عُنون (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عُنن و
عُنون (به ضم عین) از
واژگان نهج البلاغه به معنای آشکار شدن است. این واژه دارای مشتقاتی است که در
نهج البلاغه به‌کار رفته است، مانند:
عَنّان (به فتح عین) به معنای ظاهر شونده و
عَنون (به فتح عین) مبالغه آن است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در وصف دنیا و ... از این واژه استفاده نموده است.
عُنن و
عُنون به معنای آشکار شدن آمده است. «عنّ عُنُوناً: ظهر امامهُ»
عَنّان به معنای ظاهر شونده
عَنون (به فتح عین)
مبالغه آن است.
امام (صلوات‌الله‌علیه) در وصف دنیا فرموده است:
«أَلاَ وَهِيَ الْمُتَصَدِّيَةُ الْعَنُونُ، وَالْجَامِحَةُ الْحَرُونُ، وَالْمَائِنَةُ الْخَأُون» «یعنی: بدانید که دنیا چون حیوانی سرکش و بی‌راهه رو است، نافرمانی که چون بخوانی راه رود می‌ایستد، دروغ‌گوست و خیانت‌کار»
(شرح‌های خطبه:
)
«متصدّیه» زنی که می‌خواهد مردان را به خود متمایل کند یا حیوانی که سرکش است. «
عنون» زنی که خود را در معرض دیگران قرار می‌دهد یا حیوانی که از دیگران جلو می‌افتد و یا بی‌راهه می‌رود.
این ماده چند بار در
نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «عنون»، ج۲، ص۷۵۹.
