علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: فعل عبس از ماده عبوس است كه به معناى تقطيب چهره است، در مجمع البيان مى‌گويد: عبوس كردن چهره، تقطيب و تكليح آن در معنا نظير هم هستند، و جامع همه، ترش كردن رو و گرفتگى صورت است در مقابل طلاقت و بشاشت كه به معناى گشاده‌رويى است.
