عهد و پيمان با خدا و ایستادگی بر آن، موجب داشتن حق شفاعت در قیامت: «يَوْمَ نَحْشُرُ الْمُتَّقِينَ إِلَى الرَّحْمنِ وَفْداً • لا يَمْلِكُونَ الشَّفاعَةَ إِلَّا مَنِ اتَّخَذَ عِنْدَ الرَّحْمنِ عَهْداً؛
در آن روز كه پرهیزگاران را به صورت گروهى به سوى خداوند رحمان و پاداش‌هاى او محشور مى‌كنيم. آنان هرگز مالك شفاعت نيستند؛ مگر كسى كه نزد خداوند رحمان، عهد و پيمانى گرفته است.» «عهد» به معناى ايمان و اقرار به وحدانيّت خداوند و تصديق انبیا و رسولان الهى است. يعنى مؤمنان فقط مالك شفاعت هستند كه داراى عهد ايمان هستند چه شفاعت به غير يا استدعاى شفاعت به خويشتن، اما کافران و مجرمان بهره‌اى از شفاعت ندارند.
