علی بن سهل طبری (مقاله‌دوم)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوالحسن علی بن سهل بن ربن طبری (حدود
۱۵۹-
۲۶۰ق)، از پزشکان
یهودی ایرانی
قرن سوم هجری قمری که به دست
خلفای عباسی به
دین اسلام درآمد.
ابوالحسن علی بن سهل بن ربن طبری بغدادی، اصل و نیاکان وی اهل
طبرستان بودند و خود او در حدود ۱۵۹ق در مرو
عراق به دنیا آمد. ابوالحسن نزد پدرش علم آموخت و
زبان سریانی و
عبرانی را به خوبی فرا گرفت. او به تحصیل
علم پزشکی و
فلسفه روی آورد و سپس نهایت سعی و تلاش خود را در طب مصروف داشت و طب هندی و یونانی را آموخت.
پس از اینکه طبیبی حاذق و عالمی مشهور شد، به خدمت والی طبرستان
مازیار بن قارن در آمد. هنگامی که اوضاع طبرستان آشفته شد، ابوالحسن آنجا را ترک کرده و به
شهر ری رفت و در آنجا
علم طب را به
محمد بن زکریای رازی آموخت و سپس به
سامرا مسافرت کرد و در آنجا سکونت نمود.
او در سامرا به دربار
معتصم عباسی (خلافت
۲۱۸-
۲۲۷ق) راه یافت و پس از اینکه به دست معتصم از یهودیت به دین اسلام درآمد، از نزدیکان خلیفه به حساب آمد. طبری در زمان
متوکل عباسی (خلافت
۲۳۲-
۲۴۷ق) نیز جزء ندیمان و
کاتبان وی بود
تا اینکه در حدود ۲۶۰ق از دنیا رفت.
سال‌های
۲۳۶ و ۲۴۷ق نیز زمان‌های دیگری است که برای مرگ او آورده‌اند.
آثار او عبارت‌اند از: فردوس الحکمه، تحفة الملوک، کنّاش الحضره، منافع الاطعمه و الاشربة و العقاقیر
ارفاق الحیاة، حفظ الصحه، الحجامه،
کتاب فی ترتیب
الاغذیه کتاب فی الرّقی
و الدین و الدوله.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۵۴۶-۵۴۷، برگرفته از مقاله «علی طبری».
