علیرضا بیک اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
علیرضا بیک اصفهانی، از فضلاء و شعرای قرن یازدهم هجری در اصفهان بوده است.
علیرضا بیک، از فضلاء و شعرای قرن یازدهم هجری در
اصفهان بوده است. او در خدمت
ملاّ محمّدباقر سبزواری به مقابله احادیث پرداخته و مردی صالح و باتقوا بود. مدّتی مستوفی ایروان و زمانی مستوفی شیروان بود. عاقبت استعفا کرده و در اصفهان به
عبادت مشغول شد. در نسخه
تذکره نصرآبادی موجود در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران نام او «علیرضا بیک» از ولایت «درین» ضبط شده و در نسخه کتابخانه وزیری یزد «علی میرزا بیگ» از ولایت «درمن» نوشته شده است. شعر زیر از اوست:
"ای دل چو جرس به هرزه گویا نشوی ••• از موج هوا غنچه صفت و انشوی"
"در دشت طلب که لخت دل شبنم اوست ••• تا خون نشوی چو نافه بویا نشوی".
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۴، ص۶۵۰.
