علم گمراهان، هنگام عذاب و يا مرگ، از موقعيّت و جايگاه بد خويش: «قُلْ مَنْ كانَ فِي الضَّلالَةِ فَلْيَمْدُدْ لَهُ الرَّحْمنُ مَدًّا حَتَّى إِذا رَأَوْا ما يُوعَدُونَ إِمَّا الْعَذابَ وَ إِمَّا السَّاعَةَ فَسَيَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ شَرٌّ مَكاناً وَ أَضْعَفُ جُنْداً؛
بگو: آنها كه در گمراهی بوده‌اند، بايد خداوند به آنها مهلت دهد تا زمانى كه وعده الهی را با چشم خود ببينند: يا مجازات (اين دنیا)، يا عذاب قیامت را! و به زودى خواهند دانست چه كسى جايگاهش بدتر، و لشكرش ناتوانتر است!»
